ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΗ
Όταν κάποιος ερωτεύεται οι συντροφιές
του χρόνου κάνουν στάση στη λήθη
η μιζέρια με θαύματα γεμίζει
ο φόβος μεταμορφώνεται σε τόλμη
κι ο θάνατος δεν βγαίνει απ’ τη σπηλιά του
να ερωτεύεσαι είναι ένας οιωνός δωρεάν
ένα ανοιχτό παράθυρο στο νέο δέντρο
ένα ανδραγάθημα των συναισθημάτων
μια καλοσύνη σχεδόν ανυπόφορη
μια εξάσκηση κόντρα στην αναποδιά της τύχης
αντίθετα το να πάψεις να είσαι ερωτευμένος
είναι να βλέπεις το σώμα όπως είναι και όχι
όπως το άλλο βλέμμα το επινοούσε
είναι να επιστρέφεις πιο φτωχός στο παλιό αίνιγμα
και να συναντιέσαι με τη θλίψη στον καθρέφτη.
ΤΑΛΕΝΤΑ
Ένας χαρούμενος
άνθρωπος
είναι ένας ακόμη
στον χορό
των χαρούμενων
ανθρώπων
ένας άνθρωπος
λυπημένος
δεν μοιάζει
σε κανέναν άλλο
άνθρωπο
λυπημένο.
ΚΑΡΔΙΑ ΠΑΝΟΠΛΙΑ
Γιατί σε έχω και δεν σε έχω
γιατί σε σκέφτομαι
γιατί η νύχτα είναι με τα μάτια ανοιχτά
γιατί η νύχτα περνά κι εγώ λέω αγάπη
γιατί έχεις έλθει να συλλέξεις την εικόνα σου
και είσαι καλύτερη από όλες τις εικόνες σου
γιατί είσαι καλοσυνάτη από την ψυχή ως εμένα
γιατί κρύβεσαι γλυκιά στην περηφάνια
μικρή και γλυκιά
καρδιά πανοπλία
γιατί είσαι δική μου
γιατί δεν είσαι δική μου
γιατί σε κοιτώ και πεθαίνω
και είναι χειρότερα από θάνατος
αν δεν σε κοιτώ αγάπη
αν δεν σε κοιτώ
γιατί εσύ πάντα υπάρχεις οπουδήποτε
όμως υπάρχεις καλύτερα όπου σ’ αγαπώ
γιατί το στόμα σου είναι αίμα
και κρυώνεις
πρέπει να σε αγαπήσω αγάπη
πρέπει να σε αγαπήσω
κι ας πονά ετούτη η πληγή σαν δύο
κι ας σε ψάχνω χωρίς να σε βρίσκω
κι ας περνά νύχτα και ‘γω να σ’ έχω
και να μην σ’ έχω.
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Κάποιες φορές αισθάνομαι
σαν μια φτωχή πλαγιά
κι άλλες σαν βουνό
με διαδοχικές κορυφές,
κάποιες φορές αισθάνομαι
σαν ένας γκρεμός
κι άλλες σαν ένας ουρανός
γαλάζιος αλλά μακρινός
κάποιες φορές κάποιος είναι
όπως πηγή ανάμεσα στα βράχια
κι άλλες σαν δέντρο
με τα εναπομείναντα φύλλα του
όμως σήμερα αισθάνομαι μόλις
σαν άυπνη λίμνη
με μια προβλήτα
χωρίς σκάφη
μια λίμνη πράσινη
ακίνητη υπομονετική
ταυτισμένη με τα φύκια της
τα βρύα της τα ψάρια
ήρεμος μες στη σίγουρη πεποίθησή μου
πως κάποιο ένα απόγευμα
θα ζυγώσεις και θα κοιταχτείς
θα κοιταχτείς καθώς με κοιτάς.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ
Να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν να ‘ναι οχυρό
να την υπερασπιστούμε από τα σκάνδαλα και τη ρουτίνα
από τη μιζέρια και τους μίζερους
από τις προσωρινές και οριστικές
απουσίες
να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν αρχή
να την υπερασπιστούμε από την έκπληξη και τους εφιάλτες
από τους ουδέτερους και τα νετρόνια
από τις γλυκές ατιμώσεις
και τις άσχημες διαγνώσεις
να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν σημαία
να την υπερασπιστούμε απ’ την αστραπή και τη μελαγχολία
από τους αφελείς και τους απατεώνες
από τη ρητορεία και τις καρδιακές προσβολές
από τις επιδημίες και τις ακαδημίες
να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν πεπρωμένο
να την υπερασπιστούμε απ’ τη φωτιά και τους πυροσβέστες
από όσους αυτοκτονούν και τους εγκληματίες
από τις διακοπές και την εξάντληση
από την υποχρέωση να είμαστε χαρούμενοι
να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν βεβαιότητα
να την υπερασπιστούμε απ’ τη βρωμιά και την οξείδωση
από τη φημισμένη σκουριά του χρόνου
από την υγρασία και τον καιροσκοπισμό
από τους μαστροπούς και το χαμόγελο
να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν να ‘ναι δικαίωμα
να την υπερασπιστούμε απ’ τον θεό και τον χειμώνα
από τα κεφαλαία γράμματα και από τον θάνατο
από τα επώνυμα και τα κρίματα
της τύχης
και επίσης από την ίδια τη χαρά.
1η δημοσίευση, έντυπη θράκα, τεύχος 3-4
