Στο εμπορικό
Του Π. Ένιγουεϊ
«Ναι, Λία, ακριβώς έτσι. Δεν έχω πέντε λεπτά που βρίσκομαι στον πρώτο όροφο του μεγάλου εμπορικού καταστήματος, το οποίο σήμερα, ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας, χτυπήθηκε από τα πυρά ενός ελικοπτέρου, που το γάζωνε με οπλοπολυβόλο περιμετρικά για πάνω από μισή ώρα, πριν χάσει τον έλεγχο και συγκρουστεί στην ανατολική πλευρά του κτιρίου και σφηνωθεί στον τρίτο όροφο.
»Σηκώνω τώρα αυτό το παράθυρο. Βλέπουμε να προεξέχει μόνο η ουρά του ελικοπτέρου. Με πνίγει ο καπνός, Λία. Δεν μπορώ να δείξω κάτι περισσότερο. Δεν έχω καμεραμάν, μόνος μου μπήκα στο εμπορικό κατάστημα. Εγώ έχω την κάμερα, εγώ και το μικρόφωνο. Ο καμεραμάν, λόγω του καπνού, δεν κατάφερε να με ακολουθήσει… Προχωράω προς τον δεύτερο…
»Πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα: Ποιος οδηγούσε το ελικόπτερο, ποιος οργάνωσε την επίθεση, ποιος πυροβολούσε τους ανυποψίαστους πελάτες, που απολάμβαναν τον καφέ τους στο μπαλκόνι του εμπορικού, πού να βρίσκεται τώρα ο τρομοκράτης, γιατί, Λία, πρόκειται για καθαρή τρομοκρατική επίθεση, που κανείς μέχρι στιγμής δεν ξέρει τα αίτια, αλλά και τις συνέπειές της… Κρύβεται από πίσω κάποια εξτρεμιστική αντιεξουσιαστική οργάνωση, κάποιο παρακλάδι της Αλ Κάιντα, κάποιος τζιχαντιστής του ISIS; Κανείς δεν ξέρει, και ας ελπίσουμε ότι δεν θα αργήσουμε να μάθουμε…
»Το κτίριο είναι σφραγισμένο και οι αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής το ψάχνουν σπιθαμή προς σπιθαμή για να εντοπίσουν τόσο τον οδηγό του ελικοπτέρου όσο και τον τρομοκράτη που πυροβολούσε ασταμάτητα, οι οποίοι μετά τη σύγκρουση δεν εντοπίστηκαν στο πιλοτήριο του ελικοπτέρου.
»Βρίσκομαι ήδη στον δεύτερο όροφο. Θεέ μου, παντού αίματα! Γλιστράω πάνω σε αίματα ανθρώπων, αίματα από αθώες ψυχές! Στο βάθος βλέπω πτώματα, παντού πτώματα! Θεέ μου, τι τραγωδία! Τι φρίκη!
»Μα τι; Ποιος; Μη! Όχι! Μη!»
«Αλλάχ Ακμπάρ! Αλλάχ Ακμπάρ!»
(Ακούγονται τρεις συνεχόμενοι πυροβολισμοί, η κάμερα πέφτει στο δάπεδο, βλέπουμε ένα ζευγάρι αρβύλες να απομακρύνονται.)
