ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Οργιαστική η φύση με τα πυκνά δάση της,
καθώς ταξίδευα με το λεωφορείο.
Οργιαστικό και το ξύπνημα της φαντασίας μου.
Πρόσωπα των ερώτων μου έβγαιναν από τα δένδρα,
και με φιλούσαν.
Σαν να έπαιζαν κρυφτό,
εξαφανίζονταν και επανέρχονταν στην επόμενη στροφή,
στο επόμενο ίσιωμα του δρόμου.
Με καλούσαν σε μια συνεχή κραιπάλη
φιλιών, αγγιγμάτων και στάσεων.
Με τη φαντασία μου αποχαλινωμένη,
ένα σύμπλεγμα οραμάτων, ένα όνειρο αφροδισιακής κραιπάλης
ήταν η διαδρομή από την αρχή μέχρι το τέλος.
1η δημοσίευση, έντυπη θράκα, τεύχος 3-4
