Σὰν ἄκουσά το σοφὸ ἀστρονόμο…
Σὰν ἄκουσά το σοφὸ ἀστρονόμο,
σὰν ἀραδιάστηκαν σωροὶ μπροστά μου τὰ σχέδια κ’ οἱ ἀποδείξεις,
σὰν μούδειξαν τοὺς χάρτες καὶ τὰ διαγράμματα,
νὰ προσθέσω, νὰ διαιρέσω καὶ νὰ μετρήσω,
σὰν ἄκουσα, καθισμένος στὴν αἴθουσα, τὸν ἀστρονόμο νὰ μιλεῖ
καὶ νὰ χειροκροτιέται,
πόσο γλήγορα ἔνοιωσα μιὰ παράξενη κούραση καὶ μίαν ἀποστροφή,
ὥσπου σηκώθηκα καὶ γλύστρησα ἔξω μόνος,
μακρυά, μὲς στὸ μυστικόν, ὑγρὸ νυχτερινὸν ἀγέρα,
ρίχνοντας πότε πότε, μ’ ἀπόλυτη σιγή,
τὰ βλέμματά μου πρὸς τ’ ἀστέρια
Μετάφραση: Κώστα Λ. Παπαδάκη
