 |
| Ζέτη Φίτσου, Plan b (Θεατρό, Εκδόσεις Δωδώνη, 2015) |
απόσπασμα:
ΟΡΕΣΤΗΣ: Πώς έφτασα ως εδώ; Κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει. Κανείς εκτός από σένα, Θεέ μου. (Βροντή.) Το ξέρω, ποτέ δεν πίστεψα σε σένα… (Βροντή.) Η ζωή μου ήταν γεμάτη ψέματα. Χιλιάδες ψέματα. Τι υπέροχα που είναι τρα ψέματα. (Βροντή.) Είμαι χάλια, αισθάνομαι απαίσια, έχασα τα πάντα. Πάνε τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τα ποτά, τα ξενύχτια. Ο κόσμος που με λάτρευε τώρα θα με βρίζει. Καταστράφηκα. Δεν θέλω να ξαναρχίσω απ’ το μηδέν, δεν το αντέχω. Όχι, δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω. Θα σκοτωθώ. Καλύτερα να τελειώσουν όλα τώρα, ναι, καταπληκτική ιδέα.
από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ένας ένοχος
Ένας κυνηγημένος ένοχος.
Ένας κυνηγημένος ένοχος που φυγαδεύεται.
Πού άραγε μπορεί να κρυφτεί;
Ένα χωριό.
Ένα ανυπότακτο χωριό.
Ένα ανυπότακτο χωριό που γλεντά.
Πού άραγε να κρύβεται;
Ένας ένοχος και ένα χωριό.
Ένας κυνηγημένος ένοχος και ένα ανυπότακτο χωριό.
Πώς άραγε να κρυφτεί ένας κυνηγημένος ένοχος ΣΕ ένα ανυπότακτο χωριό;
Πώς άραγε να κρυφτεί ένας κυνηγημένος ένοχος ΑΠΟ ένα ανυπότακτο χωριό;
Πάντα υπάρχει ένα Plan B…
