Denise Levertov
Κοιτώντας, περπατώντας, όντας
«Ο Κόσμος δεν είναι κάτι να
κοιτάς,είναι κάτι εντός του να υπάρχεις»
Mark Rudman
Κοιτάζω
και βλέπω.
Το κοίταγμα είναι ένας τρόπος ύπαρξης:
γίνεται κανείς,
κάποιες
φορές, ένα ζευγάρι περιπατητικά μάτια.
Που πάνε όπου το βλέμμα πάει τον καθένα.
Τα μάτια
σκάβουν κι ανοίγουν λαγούμια μες
τον κόσμο.
Ψηλαφίζουν
το σάλπισμα, τ’ ουρλιαχτό, το μαδριγάλι, την κραυγή.
Ο Κόσμος και το παρελθόν του,
τόσο
ορατά παρόντα, στέρεα και σκιώδη
που κοιτάζουν εκείνον που κοιτά .
Κι η γλώσσα; Οι Ρυθμοί
του αντίλαλου και της παρεμβολής ;
Αυτή είναι
ένας τρόπος αναπνοής.
Αναπνοής που συντηρεί
την
αναζήτηση,
να πορεύεσαι και να
θωρείς ,
διαμέσω του κόσμου,
εντός του.
πρώτη δημοσίευση: 24/10/13
***
Βιογραφικό:
DeniseLevertov (1923-1997): Μια από
τις σπουδαιότερες ποιητικές φωνές του 20ου αι. Βρεττανή
πολιτογραφημένη αμερικανίδα και
αυτοσυνειδητοποιημένη ποιήτρια από πολύ νεαρή ηλικία, διακρίνεται για το
ιδιαίτερο ενός στοχαστικού λυρισμού και
την ικανότητα περιγραφής του ζοφερού και του ανυπόφορου από μια άνευ, φόβου η πάθους, θέση
ποιητικής παρρησίας και εποπτείας του καιρού της . Εκφράστηκε ενεργά κατά του
πολέμου στο Βιετνάμ και πήρε μέρος σε αρκετές
δράσεις κατά του. Υποστήριξε θερμά την ικανότητα των ατόμων να αλλάζουν
τις αρνητικές συνθήκες της ζωής τους με
κοινή οργανωμένη προσπάθεια καθώς και την αξιοπρέπεια των γυναικών ως
υποκειμένων . Ένα μεγάλο μέρος του έργου της διαπνέεται από θέματα οντολογικά
και θεολογικά και πολλά από αυτά αποτελούν φιλοσοφική σπουδή σχετικά με το
θείον. Εξέδωσε 24 ποιητικές συλλογές ενώ βραβεύτηκε επανειλημμένα για το έργο
της από διάφορους οργανισμούς.
