1.
Περπατώ στην πόλη
όταν ο ήλιος δεν είναι εδώ
Πληγωμένη πλατεία με άδειους αρμούς
και ανοιγμένα σωθικά
Ο ποιητής ανοίγει το στόμα
και σε κάνει μια χαψιά
Ούτε κοκαλάκι πια να λιώνει
κάτω από το χώμα
Ένας λύκος απαγγέλλει
στο απέναντι πεζοδρόμιο
μόλις δει το φεγγάρι
Τι μεγάλα μάτια που έχεις;
για να σε κλείσω μέσα μικρή μου
Και τι μεγάλη μύτη καλέ μου;
για να μυρίζω την θέρμη του αίματος
όταν θα σου λείπω
2.
Αναμετρήθηκα με την νύχτα
Με το στόμα σου στο στόμα μου
Με την γλώσσα μου στο μυαλό σου
Έφτιαξα μια τοπογραφία σου
εντός μου
και την ακολουθώ ως μετανάστης
στο διηνεκές
Το χώμα σου θα ακολουθεί το δικό μου
3.
Λάνσελοτ σου φωνάζω
ρίχνοντας σκάλες τα μαλλιά
Σε άλλη εποχή
θα έπρεπε να ζούμε-
Οι κυλιόμενες εμπορικού
δεν βοηθάνε στην απαγγελία
των προιόντων ομορφιάς
Σήμερα φοράω όλη μέρα
ορό νεότητας κατάσαρκα
Κοιτάζω στον καθρέφτη
όλα τα σημάδια είναι ακόμη εκεί :
ένα πόδι χήνας,
μια σκιά στα κάτω βλέφαρα,
χρόνια αυπνίας
και ηλιοφάνειας
Κι η Αγάπη μαζεμένη
σε ένα χαμόγελο
-Mάζεψες αρκετή ζέστη τα καλοκαίρια-
μου ψιθυρίζω στο ταμείο
[δικαιούστε δώρο μια κρέμα νυκτός]
1η δημοσίευση:
20/6/15 – 8:52 π.μ.
