Η
ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΛΩΤΟΥ

Σάβανο
περσινό,

φοριέσαι
πάλι σε νέα σώματα.

Μεθυσμένα
με το μαύρο κρασί.

Όμως
εδώ,

η
χώρα του λωτού·

ξόρκια
γραμμένα σε ιάμβους και

προσευχές
ιερατικές της Σίβυλλας

μέσα
στην κρύα σελήνη.

Αδιόρατες
διδαχές
του νεκρού·

ώρες
που ο ορίζοντας θα κατεβαίνει

στο
μεγάλο καμπαναριό,

σημαίνοντας

Άνοιξη
και Θέρος

στους
κήπους με τα σκουριασμένα μνήματα.

Ώρες
εδώ που οι αισθήσεις μας

ματαίως
θα απολογούνται·

τι
άραγε θα σημαίνει

η
γνώση απ’ το αγριότερο των μήλων;

Πως
ο στοχασμός του θανάτου

είναι
κι αυτός

μια
πράξη λωτοφαγίας.