Η
ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΛΩΤΟΥ
Σάβανο
περσινό,
φοριέσαι
πάλι σε νέα σώματα.
Μεθυσμένα
με το μαύρο κρασί.
Όμως
εδώ,
η
χώρα του λωτού·
ξόρκια
γραμμένα σε ιάμβους και
προσευχές
ιερατικές της Σίβυλλας
μέσα
στην κρύα σελήνη.
Αδιόρατες
διδαχές
του νεκρού·
ώρες
που ο ορίζοντας θα κατεβαίνει
στο
μεγάλο καμπαναριό,
σημαίνοντας
Άνοιξη
και Θέρος
στους
κήπους με τα σκουριασμένα μνήματα.
Ώρες
εδώ που οι αισθήσεις μας
ματαίως
θα απολογούνται·
τι
άραγε θα σημαίνει
η
γνώση απ’ το αγριότερο των μήλων;
Πως
ο στοχασμός του θανάτου
είναι
κι αυτός
μια
πράξη λωτοφαγίας.