Λιάνα Πέτσα,
Δύο ποιήματα από την ποιητική συλλογή “Έρως αεί ανοικίζων”
εκδ.Πανδώρα, 2004
Λόγος ιλαρός
Σαν έφτασα στη χώρα των Κενταύρων
ο Χείρων με είδε και άνοιξε στα δυο το στηθαίο του.
Χώθηκα εντός του
εννιά μήνες εκκόλαψη
Και όταν βγήκα…
μιλούσαν για παρθενογένεση οι Αργοναύτες
Γιατί;
Δεν είδαν τη μήτρα του αιμάσσουσα
Το λώρο του περιφλεγή
Κι εμένα ως νεώτοκο λάφυρο των οπλών του;
Τι άλλο ήθελαν λοιπόν και κίνησαν
τάχα για μια Κολχίδα;
*
Στήβενσον
Σε συνάντησα με τα πεσμένα φύλλα.
Υγρά τα χείλη σου.
Στα μαλλιά σου άστραφταν
αποξεχασμένες σταγόνες.
Στα χέρια σου
πέντε κίτρινες ρόγες σταφυλιού.
Κι όταν με ρώτησες
Έχεις δύναμη και εξουσία στην ώρα;
σου ‘δειξα τις καμπάνες μου που ηχούσαν πένθιμα.
Και τη μήτρα μου
καθώς έρρεε κατακόκκινη
απ’ το καμίνι του σιδηρουργού
Κάπως έτσι δε γράφονται οι μύθοι;
