εκδόσεις ποιείν

Θάλασσα

 

Αυτή σου η στατικότητα.

Άγνωστη κι αβέβαιη, σαν υπόσχεση,

δεν πας ταξίδια, δεν κουνάς,

                                δεν
τρέμεις, δεν πάλλεσαι.

Αναρωτιέμαι, ζεις;

Πάντα εκεί. Απαράλλαχτα ίδιος

                      να περιμένεις να σ’ αγκαλιάσω.

Κι ύστερα να μ’ αγαπήσεις.

Κι ύστερα να φύγω. Χάνεται ο
αντικατοπτρισμός.

Τη νύχτα θα τραφώ με αστέρια.

                    Κοίτα να κάνεις όμορφες ευχές.

Φυσάει πολύ απ’ το πρωί,

                είναι
που σ’ αγαπάω και σήμερα.

Αυτός ο άνεμος με ορίζει.

Σκέφτηκα κάποτε πως αν χτυπάω πάνω
σου

                 με την ορμή του θα πάρεις το σχήμα μου,

θα γίνει σκόνη το σώμα σου και θα
‘ρθει μαζί μου.

Έχω τη δύναμη, και τι μ’ αυτό;

 

Σου χάρισα τόσα κύματα,

κι εσύ τις ρωγμές σου να κατοικήσω

                                     μέχρι να με στεγνώσει ο ήλιος.

 

-Καλή ενατένιση.

-Καλό
ταξίδι.-