Δεν έχει άλλο πιο πέρα
Ρημάξαμε
αναδιπλούμενοι
σκορπισμένοι σ’ ένα γέλιο
σ’ ένα ανέκδοτο
στις προεκτάσεις μιας κάλπης
μέσα σε λόγια κολλαριστά
και παζαρέματα.
Eδώ είμαστε
δεν έχει άλλο πιο πέρα
το βλέπεις;
Το μαύρο φως
Ήλθε ένα σκοτάδι πνιγηρό
αλκοολούχο
πληκτροφόρο
υπόγειο σκοτάδι
το μαύρο φως που κουβαλάμε μέσα μας.
Παρασκοτείνιασε
Όμως εγώ σε νοσταλγώ
και περιμένω να’ ρθεις
σαν σκίρτημα βαθύ
σαν άνεμος
σαν ξωτικό
μέσα σ’ αλλόκοτες φωτιές κι αντανακλάσεις
να διώξεις τις μαύρες αράχνες
να πνίξεις τα μαύρα σκυλιά
που το σάλιο τους με ορίζει
γιατί παρασκοτείνιασε
κι άλλο νερό
κι άλλο αίμα
δεν έχω.
Θα βγούμε πάλι
Μπορεί ν’ άλλαξαν όλα
να σάλεψαν οι εποχές
σκοτεινοί
κατακλυσμένοι δρόμοι να μας πνίγουν
μπορεί τα πλήθη
να βάζουν βόμβες στα θεμέλια του
μυαλού
λυγμοί να κόβουν τα κεφάλια
κι οι λέξεις να σαλπίζουν υποχώρηση
μπορεί να’ ναι αργά
πολύ αργά
ο Μινώταυρος να μας έστρωσε για τα
καλά στο κυνήγι
κι ο μίτος της Αριάδνης να’ ναι
αξεδιάλυτο κουβάρι
όμως σας το λέω
και να το ξέρετε:
θα βγούμε πάλι.
Με το χέρι στην καρδιά
με το πείσμα του σίδερου
και το βλέμμα στο στόχο
θα βγούμε πάλι
για την επόμενη μέρα.
*
Ο Δημήτρης Α. Δημητριάδης γεννήθηκε το
1955 κα ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές,
συνεργάζεται με τα περιοδικά ‘’Μανδραγόρας’’, ‘’Το Κοράλλι’’, ‘’Ένεκεν’’, κ.α.
και κείμενά του μεταδίδονται από ραδιοφωνικές εκπομπές. Ποιήματά του
μελοποιήθηκαν και μεταφράστηκαν στα Γαλλικά, Ιταλικά και Πολωνικά.
