Δεν είναι θέμα ταλέντου
το γράψιμο,
η σύνθεση,
η ζωγραφική,
είναι οικειότητα.
είναι η διαδικασία
που ακολουθείται
για να φτάσεις στο
οικείο.
το γνώριμο,
το άγνωστο,
το ανοίκεια οικείο.
στη ζωή, έχουμε βρει
πως να παρακάμπτουμε
την διαδικασία αυτή.
φέρνουμε τα κορμιά μας
κοντά,
αλλά όχι το πετσί μας.
όμως η οικειότητα δεν
προσεγγίζεται έτσι·
θέλει σκληρή δουλειά,
όπως και η τέχνη.
οικειότητα είναι το φιλί.
όχι όμως και κάθε φιλί.
υπάρχει το πρώτο φιλί
το παθιασμένο φιλί
το βαριεστημένο φιλί
το αμήχανο φιλί
το φιλί του Ιούδα
το καθημερινό πεταχτό φιλί
το φιλί της σιωπής
και υπάρχει και το
πρωινό φιλί.
το φιλί που θέλεις να δώσεις
με το που ξυπνάς,
δίπλα σε ένα στόμα υπέροχο
που όμως έχει την πιο άσχημη
ανάσα που μπορείς να φανταστείς
και δεν μπορείς να μην το φιλήσεις,
δεν μπορείς να σταματήσεις
να το φιλάς
και όχι παρά την άσχημη
αναπνοή,
αλλά εξαιτίας αυτής,
αναγνωρίζοντάς την ως κομμάτι
του άλλου, του όλου, του όλοι,
ως κομμάτι δικό σου
και δικό σας.
ολόδικό σας.
ένα τέτοιο φιλί
είναι η ζωγραφική,
η σύνθεση,
το γράψιμο.
δεν είναι θέμα ταλέντου,
είναι θέμα σκληρής δουλειάς.
Πάντα.