Υπέργηρη
προσμονή

Τυλιγμένο
το κεφάλι στα δυο μου χέρια,

γδαρμένο
το σώμα να κρέμεται μετέωρο,

να
υφαίνει η αράχνη ένα δίχτυ ρυτίδες

προδηλώνοντας
το γήρας του χρόνου μου.

Τι
ανατριχίλα να τριγυρνάς δίπλα μου

κι
όμως, τ` αυτιά μου να ακούνε τη σιγή σου!

Μακριά
έφυγες, κι ακόμη φεύγεις

και
το φιλί σου του Ιούδα αποχαιρετισμός

ακόμη
απανθρακώνει τα μάγουλα.

Γωνιά
ψάχνω ν` ακουμπήσω, με προσοχή και δεξιότητα

τη
γερασμένη από τις εξαντλημένες προσμονές, μοναξιά

και
να τώρα, θαρρώ πως βλέπουν τα μάτια μου,

να
τρεμοπαίζει φλόγα αθάνατης λάμψης

θα
ξετυλίξω το κεφάλι, θα ξεκρεμάσω το σώμα

ευφρόσυνα
να σε ασπαστώ.

( Ιούνιος 2015)

Ερωτική
επιβίωση

Αντοχές

αδιάντροπα
ανέντιμα αδιέξοδα

κυνηγημένες

ξεψυχούν
στης φθοράς το κατώφλι

λευκό
σεντόνι απλώνεται.

Καρφωμένες
υπερηφάνειες παγώνουν

κρεμασμένες
σε πολύχρονες αναμονές

φασαρία
αφόρητη φυσάει.

Πασχίζεις
να φύγεις,

πασχίζεις
να μείνεις

και
ό,τι περιμένεις να γυρίσει

δια
βοής κατάρα θα γίνει

αφού
δεν μπορείς

αληθινά
να το κρατήσεις

φευγαλέες
αλήθειες στριφογυρίζουν.

Του
εγωισμού οι ταλαντεύσεις ελαφρότητας

διαμελίζουν
την απλότητα

των
ερωτικών αποχρώσεων.

( Ιούλιος 2015)

Αξίωση

Ανταμώνομαι
συχνά με τα σύννεφα,

συχνότερα
με το κλάμα τους,

μ`
αρέσει, δεν είναι πως δε μ` αρέσει,

μα
να, έχω την αξίωση και ο ήλιος

να
περνά από τα μάτια μου

μεταβιβάζοντας
μια στάλα φως

στο
ρημαγμένο μου ανοίκειο κόσμο.

( Απρίλιος 2015)