εκδόσεις Μανδραγόρας
λίγα λόγια για τη γυναικεία ποίηση
τα ΄χα κοπανήσει πάλι
κλείδωσε την πόρτα
και κάναμ’ έρωτα
σταγόνες απ’ το σάλιο του
βούιζαν στ’ αυτιά μου
έκανα πως περίμενα
έκανα πως δεν είχα
τίποτα να κρύψω
παρά μόνο εκείνα
που κανείς δεν άκουγε
ύστερα
έκανα πως γελούσα
τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές τρομάζω
είναι φοβερό να γράφεις ποιήματα
μπορούν να σε καταπιούν
ή να σε γδύσουν
να κατασπαραχτείς
κάποτε μου είπαν για έναν τρελλό
χάραξε την ιστορία του στο δέρμα του
κι ύστερα αυτοκτόνησε από ντροπή
μπρος στην παλιά του αγαπημένη
κοίτα με
το χαρτί μου έγινε δέρμα
ίσως να είναι αυτό τελικά τα ποιήματα
ίσως να είναι
άλλος
ένας τρόπος
να πεθάνεις
