Και εσύ Αρτεμισία
Γυναίκα και αδελφή
Με πέτρες έφτιαξες τον
μύθο
Και τύλιξες στο μνήμα
μιαν αθανασία
Αυτόν τον πόθο
Αντίβαρο σε ό, τι
κινείται
Σε σκόνες και σε σάβανα
Μα πίσω λίγο αν κοιτάξεις
Σε χρόνια πολεμικά
Αυτά τα κύματα στη γη
του σατράπη
Ακουμπούσαν κορμάκια
Αυτόχθονες ελπίδας
Και τα κύματα να ξέρεις
Πως έχουν μνήμη.
