Robert Frank

Charles Bukowski

Σφοδρός Έρωτας

μικρό μελαχρινό κορίτσι με


μάτια γεμάτα καλοσύνη

όταν έρθει η ώρα να

αρπάξεις το μαχαίρι

δε θα τραβηχτώ 

δε θα σου ρίξω

φταίξιμο,

καθώς οδηγώ μονάχος πλάι στην ακτή

ενώ οι φοίνικες κυματίζουν,

φοίνικες παράταιρα φορτωμένοι,

και οι ζωντανοί δεν έρχονται

οι πεθαμένοι δε φεύγουν,

δε θα σου ρίξω φταίξιμο,

αντί γι’ αυτό

θα θυμηθώ τα φιλιά

τα χείλη μας ματωμένα από έρωτα

και πως μου έδωσες

όλα όσα είχες

και πως σου πρόσφερα όλα όσα

απομείναν από μένα,

και θα θυμάμαι το μικρό σου δωμάτιο

την αίσθηση σου

το φως στο παράθυρό σου

τους δίσκους σου

τα βιβλία σου

τον πρωινό μας καφέ

τα μεσημέρια μας τα βράδια μας

τα σώματά μας να ξεχειλίζουν

ενώ κοιμόμασταν

το ανεπαίσθητο τίναγμα

στη στιγμή και παντοτινά

το πόδι σου το πόδι μου

το χέρι σου το χέρι μου

το χαμόγελό σου και τη

ζεστασιά σου

που μ’ έκαναν να γελάω 

ξανά.

μικρό μελαχρινό κορίτσι με μάτια 

γεμάτα καλοσύνη

δεν κρατάς μαχαίρι, το μαχαίρι

είναι δικό μου και δεν θα το καρφώσω

ακόμα.

Μετάφραση: Κώστας Παπαθανασίου

 (από τη συλλογή «Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ’ την κόλαση»)