(Αυτοανθολογία/1971-1996)
Ανάτυπο από το περιοδικό
Εμβόλιμον
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ή ΤΑ ΕΙΚΟΣΙ (1973)
ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ
Πίσω απ’ τα μάτια μας
Κουλουριασμένοι κι άφωνοι κοιτάζουμε
Τον κόσμο έξω
Σαν από φεγγίτες φυλακής.
Πίσω απ’ τα μάτια μας
Στρώνουμε σχέδια μυστικά
Με τ’ όπλο σημαδεύουμε και πυροβολούμε
Σαν από πολεμίστρες.
Κι όταν βραδιάζει
Καθώς σε παραθύρια
Τραβάμε τις κουρτίνες βιαστικά
Κι ανάβουμε στο εσωτερικό τα φώτα.
ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ (1977)
ΤΟ ΜΑΥΡΟ
Το μαύρο ειν’ οι λέξεις
Που πέσανε η μία πάνω στην άλλη
Τα τυπωμένα ποιήματα
Το ένα πάνω στο άλλο
Κι όλα τα χρώματα που ζήτησαν εκεί
Το τελικό κρησφύγετο.
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ ΣΩΣΤΑ (1981)
ΜΙΛΑΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ
“Ο άγγελος δεν ξέρει τίποτ’ απ’ την
ομορφιά του αγγέλου
Εγώ, μονάχα εγώ,
Που πρόδωσα τη φύση μου
-Την πρώτα αγγελική-
Τώρα μπορώ σωστά να τη λατρέψω
Να εφαρμόσω ολόκληρος απάνω της
Ρουφώντας με φιλιά τη μεταμέλεια
Να ονειρευτώ, να ερωτευτώ, το απαρνημένο”.
ΤΟ ΘΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ(1987)
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ
Αυτό που μένει περισσότερο
Είναι αυτό που φεύγει
Καθώς το τίποτα είναι πολύ
Ενώ το λίγο τίποτα
Κι οι κύλινδροι αλέθουν τη στιγμή
Σε λεπτότατο φύλλο.
