στη Χρύσα
στο Σωτήρη
Εις σε προστρέχω τέχνη της ουρήσεως.
Ότι αξιώθηκε ο νεφρός.
Λύπη χαρά αλκοόλ.
Να ξαλαφρώσει ο ασκός.
Να νιώσει αυτό το τσίμπημα η ουροδόχος κύστη.
Ν’ αξιωθώ την ηδονούλα της στιγμής.
Το μούδιασμα.
Να δω τον ιερό αχνό των σπλάχνων μου.
Την ανασούλα του κορμιού.
Ν’ ακούσω αυτό το σφύριγμα καθώς ξεσπά ορμητικά
το άχρηστο περίσσευμα.
Καθώς απόσαρκώνονται οι κρύσταλλοι τα άλατα οι πέτρες.
Κάθε που εγώ ο ατάλαντος κοινός θνητός
πρήζομαι απ’ τες κραιπάλες
εις σε προστρέχω τέχνη της ουρήσεως.
