*
παραίτηση
μετά σου λέει γιατί δεν βγαίνεις έξω, δεν έχεις φίλους
τι να τους κάνεις τέτοιους
όλη την ώρα χαμένοι σε συζητήσεις για τις ζωές των άλλων
και μάλιστα των θαμώνων του εκάστοτε μαγαζιού
του μαγαζιού που έκανες το λάθος να περάσεις την μπάρα του
σαν εξομολογητήριο βουτήξεις στα λερωμένα από κραγιόν ποτήρια του
γδαρμένα απ το αλκοόλ
“καλές μερίδες για καλούς φίλους”
*
αυτός χάθηκε από ευγένεια
αυτός χάθηκε γιατί νίκησε το “εγώ” τους
αυτός χάθηκε γιατί δεν τους πήρε στα σοβαρά
αυτός χάθηκε κι απ αυτούς που αγαπούσε
γιατί τα ίχνη των άλλων είναι πάντα ευδιάκριτα
αυτός όμως τί βρήκε?
*
τα περιστέρια πεθαίνουν στην αυλή μας
στο τέλος εξάλλου το μόνο που μένει
είναι ένα φτερό και μια λευκή σελίδα
*
η εφεύρεση της πείνας
ας μεταφέρουμε τουλάχιστον όπως τα μυρμήγκια την τροφή τους
μεθυσμένοι,γελαστοί
6 το πρωί
με το despair των yeah yeah yeahs στα χείλη
θές κι αγκαλιασμένοι?
ακόμα καλύτερα
*
μόνο να σε δω
και θα σε συγχωρήσω
το χαμόγελο σου
αστερίες στην άμμο
*
όλοι μυστικοί των εγωκυβερνήσεων τους
οι λέξεις σου ηχογραφούνται σε χαλασμένα μαγνητόφωνα
τα μάτια τους,κοίτα τα μάτια τους!
δες πώς αμόλυντα επωάζουν το ψέμα
γίνε ο καθρέπτης ή η χέστρα τους
την πολύ ασχήμια αναγκαστικά την βλέπεις
και το (σ)κακό αναγκαστικά το αφοδεύεις
