ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2013

Μονάχα η θράκα έμεινε
της προηγούμενης χρονιάς

Και  αγάλματα 
που παγώσανε στο κρύο

Εκείνων των στιγμών  που περίμενες

Και ποτέ δεν έφτασαν.

Με πόση λαχτάρα τις
περίμενες

Μέσα στα λίγα
πράγματα που σου αρκούσαν;

Θα έρθουν  σαν πρωινή δροσιά να σε ξυπνήσουν

Σαν δυνατή  ανεμορριπή  να σε 
αναταράξουν

Με μια ανομολόγητη  επιθυμία  να σε υποδεχθούν

Το χέρι σου να
σφίξουν και μέσα

Στη θέρμη τους να
κλείσουν

Πόθους άγριου ρόδου
εκατοντάφυλλου;

Θα έρθουν  σαν χρυσοκίτρινα σπαρτά

Μέσα σε ηλιόλουστα
χωράφια;

Σαν πεινασμένα σώματα
ηδονής θα έρθουν

Και να σε πάρουν, να
σε πάρουν

Για νέα θαύματα
ομορφιάς;

Γιατί ποτέ δεν
έφτασαν και τώρα μέσα

Στης μνήμης την
εντατική

Είσαι καταδικασμένος
να υποφέρεις

Να αισθάνεσαι νικητής

Με το βάρος του
ηττημένου.

Μα τι χρειάζεται
επιτέλους η ζωή;

Τύχη, ανάγνωσμα του
Πλάτωνα

Μια οικειότητα
Καβάφη, και

Καθημερινές
κουβέντες, άνευ ρύπων, καθαρές.