Πεπρωμένο.
Νωρίς το πρωί
θα βρω τα χέρια και
τα πόδια μου,
το δρόμο της επιστροφής,
τη μάνα σε απόγνωση
να κρατάει την τύχη μου
σε μια ξύλινη κορνίζα
δίπλα μια χούφτα κάρβουνα
στο τζάκι
να σβήνουν
τους θορύβους της μέρας
και τις μεταμορφώσεις,
για τις οποίες είναι
φτιαγμένο
-αν όχι σήμερα,
αύριο,
του χρόνου-
αυτό που ξεπερνάει
τις δυνάμεις μου.
Μεταφυσική.
Θα ήθελα να ξέρω όμως,
με τρώει το σαράκι
στη ρήξη μου με το παρόν
τι πρόσωπο θα είχα
και τι ψυχή,
ποιους συγγενείς
και φίλους
ποια ποιήματα θα
διάβαζα
κύριε Μίλτο Σαχτούρη,
αν ξαναγεννιόμουν
από μητέρα άγνωστη
σε εκατό χρόνια
και βάλε
