Paul Verlaine
ΔΑΚΡΥΑ ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
Δάκρυα βρέχει στην καρδιά μου
Καθώς βρέχει μες στην
πόλη·
Σαν τι μαράζι, Παναγιά μου,
Να πλακώνει την καρδιά μου;
Ω, γλυκέ ήχε της βροχής
Στις στέγες και στο χώμα!
Για την ανία μιας ψυχής,
Ω, το τραγούδι της βροχής!
Δάκρυα βρέχει δίχως αιτία
Μες στην καρδιά που καταρρέει.
Τι! δεν υπάρχει προδοσία;…
Τούτο το πένθος δεν έχει αιτία.
Κι είναι, αλήθεια, η χειρότερη θλίψη
Να μην ξέρω το γιατί
Δίχως αγάπες και δίχως μίση
Να ΄χει η καρδιά μου τόση θλίψη!
*
IL PLEURE DANS MON COEUR
Il pleure dans mon coeur
Comme il pleut sur la ville;
Quelle est cette langueur
Qui pénètre mon coeur ?
Ô bruit doux de la pluie
Par terre et sur les toits !
Pour un coeur qui s’ennuie,
Ô le chant de la pluie !
Il pleure sans raison
Dans ce coeur qui s’écoeure.
Quoi ! nulle trahison ?…
Ce deuil est sans raison.
C’est bien la pire peine
De ne savoir pourquoi
Sans amour et sans haine
Mon coeur a tant de peine !
Romances sans paroles (1874)
(section ‘Ariettes oubliées’)
