εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ
Πηγαινει κι
ερχεται
Καπέλο υγρό και ημίψηλο που φαίνεται
Φτερό στο καπέλο που άλλοτε φαίνεται και άλλοτε όχι
Συνήθως στέκεται όρθιος και στοιχειωμένος
πίσω από διαβρωμένα κάγκελα
Άλλες φορές σφίγγει την πέτρα του νεκρού
μέχρι που τηνε κάνει δάχτυλο και δάχτυλά του
Στα ματιά του γλιστράει το γυαλί του λύκου
και στην μιλιά του η γλώσσα των απότομων θορύβων
Βασικά πηγαίνει κι έρχεται
Ο χώρος άγνωστος. Γνωστός και πάλι άγνωστος
μέχρι που κάτι στον άγνωστο
χώρο γνωστό
Ο χώρος στενός. Φαρδύς και πάλι στενός
μέχρι που κάτι στον στενό χώρο
φαρδύ
Πηγαίνει κι έρχεται
Βαριετέ διχαλωτών νεύρων
Πηγαίνει κι έρχεται
Πάνω , κάτω
Πάνω , κάτω
Πέρα , δώθε
Πέρα , δώθε
Μηχάνημα, σίδερο, κίνηση, διάρκεια
Και ξανά απ’ την αρχή κι ανάποδα
Διάρκεια, κίνηση, σίδερο, μηχάνημα
Στ’ αυτιά του τι;
Ζωύφια που μπαινοβγαίνουν κλάνοντας
Ο επομενος συλλεκτης
Κάτι έδειχνε, κάτι έλεγε.
Ξανά και ξανά οι ίδιες ταραχώδεις κινήσεις, τα ίδια
ακατανόητα λόγια…
Όταν τέλος οι εκφυλισμένες φωλιές ελαφριών πτηνών που είχαν
συσσωρευτεί στα λόγια και τις κινήσεις του αλαργέψαν, μου ζήτησε ευθέως το
νευρικό μου σύστημα.
Τα νεύρα μου ήθελε για τη συλλογή του και προς αυτά έδειχνε
μ’ ένα περίεργο αλλά ακριβή τρόπο. Τον κοιτούσα αποσβολωμένος.
Οι όποιες αντιστάσεις μου είχαν εκμηδενιστεί, ή μάλλον
φρόντισε εκείνος να τις εκμηδενίσει…
Ωραία! είπε, βεβαιωμένος για την πλήρη ανημπορία μου να
αμυνθώ. Ωραία, ας ξεκινήσουμε από τα χέρια. Κι έπιασε να διαλέγει τα νεύρα που
τον ενδιαφέραν…
