Νανούρισμα
Ένα ρηγόπουλο μικρό τ’ αηδόνι αποκοιμίζει,
τραγούδι προσευχή ακριβή, στη νύχτα ξεμυτίζει:
«Αλατζαδένια όνειρα σου φέρνω φυλαχτό σου,
κι από των άστρων τη βροχή, γλυκιά ευχή αρματώσου
Ρίζες να έχεις, άρχοντα, βαθιές για να ριζώνεις
χάμω να στέκεις πάντα ορθός, και δράκους να ξαπλώνεις
Φτερά να έχεις, ρήγα μου, βασταγερά κι ωραία
περήφανος για να πετάς του άνεμου παρέα».
***
Ο Μελέτης ο ρεμπέτης
Ο Μελέτης ο ρεμπέτης
ολωσδιόλου τζαναμπέτης
είχε μαύρο μουστακάκι
κι έπαιζε το μπουζουκάκι.
Περνιότανε μέγας συνθέτης!
***
Η συνέλευση των βοτάνων
Πάνω σε βουνό κρυφό
φωνές, καβγάς και βουητό
βοτάνια έχουν μάζωξη
να λύσουν τη διένεξη.
Ποιος είναι άραγε αρχηγός
των βοτάνων στρατηγός;
Ποιος είναι ο ικανότερος
που θα ’ναι ο τρανότερος;
«Νοστιμίζω κάθε δείπνο!»
λέει η ρίγανη με στόμφο.
«Γιατρεύω κάθε συναχάκι!»
κάνει η δάφνη σαν μαγκάκι.
«Εγώ διώχνω τα κουνούπια!»
λέει ο βασιλικός στα ίσια.
«Κρατώ νέους τους ανθρώπους!»
γνέφει το τσάι του βουνού.
«Οι πονοκέφαλοι μακριά!»
κάνει ο δυόσμος δυνατά.
«Ο βήχας δεν ξαναγυρνά!»
λέει το θυμάρι ταπεινά.
Μια δύσκολη απόφαση
στων βοτάνων τη συνέλευση
ακόμη… συζητούν πολλά
δίχως κατάληξη ξανά!
