H μνήμη του νερού
Χτες βράδυ έβαλα στην κατάψυξη την πιο-μεγάλη-αγάπη-που-δεν-έζησα-ακόμα δίπλα στο-πιο-ωραίο-ταξίδι-που-δεν-έκανα, την-πιο-ωραία-μουσική-που-δεν-άκουσα, το-πιο-ωραίο-φιλί-που-δεν-γεύτηκα. Στο ψυγείο κείτονται επιθυμίες παγωμένες, χωρίς ημερομηνία λήξης.
Τα κήτη που εξόκειλαν στη λίμνη της Καστοριάς περιμένουν να τελειώσει το ψύχος με υπομονή κάτω από τον πάγο. Κρατούν την αναπνοή τους. Αχτίνες φωτός τρυπώνουν στο παχύ κρυστάλλινο στρώμα και διασπείρουν νοσταλγία γι αυτό που πρόσμεναν αλλά δεν ήρθε. Μόνη επαναστατική τους πράξη είναι να κρατούν στη μνήμη τους μια πατρίδα που δεν είχαν ποτέ.
