Ισλανδία
Θα μεταφερθω στην Ισλανδία
ως σμήνος πουλιών
σαν δυο δεμάτια σιταριού
κάτω απ’ τον ήλιο περπατώντας
ως την εξουθένωση, το δέρμα τους
στον ίλιγγο δεμένο
με μαλακές κορδέλες
Λέω: είν’ αξιόπιστο
δε σημαίνει αυτό: ασφάλεια
αυτό πραγματικά σημαίνει :
το κορμί μου είναι δεμένο
κι επιπλέω
όπως μια αμοιβάδα
ελεύθερη τόσο όσο
μια ζώνη ασφαλείας
χωρίς
κάποιον που πνίγεται
να διασωζω
Η αδειανη αυτή ουσία
είναι η Ισλανδία :
η χρεια μου
ζεστή να είμαι
Και ριγμένη στο νερό.
Η επιθυμία μου
να σ’ αντικρίσω
ανατιναγμενο απ’ του στομαχιού
μου τη βόμβα
τα χέρια μου
κρατουνε κυάλια
απ’ την ακτή παρατηρώντας με
σε ανατίναξη
καλώντας με
τ’ όνομα μου να ξεχασω.
2)
Ισλανδία
Η επιθυμία να γίνεις πάγος
Να’ χεις μονάχα στηρες σκέψεις
και να ψελιζεις μόνο απλές προτάσεις
ώστε να καβαλήσεις έναν βράχο αλατιού βρεγμένου
και να τραφεις απλές νιφάδες βρωμης,
να φορας λεπτές μάλλινες κάλτσες
το ανθρώπινο άγγιγμα να ξεχάσεις
και, μια φορά το μήνα, να επισκέπτεσαι
λευκές αλεπούδες
Θα ήθελα έναν αιώνιο χειμώνα
Θα θελα την αυλή στο δωμάτιο το δικό μου
να γίνει εκείνου η αυτοκρατορία
Θα εξαπλωθώ στα μαξιλάρια του
και θα τη βάλω να μου πει πως, νεώτερη
θα κάθονταν στα στήθια νεαρών αντρών
και μαζί τους θα παρέμενε
μέχρι η ανάσα τους
κοπεί.
3)
Σου στέλνω από την Ισλανδία γράμμα
εδώ λευκό το καθετί
οπως τα νέφη που είχα αιχμάλωτα
απ’ του αεροσκάφους το παράθυρο
όταν ήρθα να σε δω.
Μέσα στη μέρα τα ουράνια έφερναν
στο βόρειο πολο.
άφαντο το έδαφος
στη διάρκεια της νυχτας, το χώμα του εδάφους
έμοιαζε με από άστρα ιστό
Προσπερνω τις καφέ λεπτομέρειες
Το χιόνι ήταν ψέμα μου
Τελικά δεν ταχυδρομω το γράμμα,
Δεν ξεκινώ τον κόσμο να μισω,
Δεν σερνομαι στο κρεβάτι γυμνη
Και δε κλαίω.
4)
Μια σταλιά ο πυρήνας σου
Ιστοί ερεθισμενοι, μαλακοί, απαλοί
Κάτω από σωρό μαχαίρια.
Ένα λευκό πρωί,
Ένα προς ένα θα τα τραβήξω
Όπως τα στηρίγματα μιας σκηνής
Καρφώνοντας τα στο μέτωπο
Εκείνων που σε σε έχουν ξεσκεπάσει.
