Η
Ψυχή των Λέξεων
-
Μαρία
Πατακιά «Ζυγός ψυχοστασίας» (Εκδ.
«Μελάνι», Αθήνα 2018).
Ξεκινάω από ένα
καθολικό αίτημα. Ο αναγνώστης της Ποίησης
ζητά από τον δημιουργό της μία καθαρότητα
στον Ποιητικό Λόγο, ώστε η πρόσληψη ενός
ποιήματος να επιτευχθεί και να συνδράμει
στην ψυχική και πνευματική διάθεση τού
αναγνώστη. Τα ποιήματα πρέπει να έχουν
έναν στόχο, και για να γίνει αυτό αντιληπτό
από τον αναγνώστη απαιτείται μια ευκρινής
συνέπεια και συνοχή ώστε να αναδειχτούν
τα νοήματά τους με τρόπο διακριτικό και
απτό. Αναφερόμαστε λοιπόν σε ποιήματα
που διακρίνονται για την οργάνωση και
την λειτουργική γλώσσα τους. Όλα τα
παραπάνω υπηρετούνται από την Κα Μαρία
Πατακιά.
Η Μαρία Πατακιά
στην δεύτερη Συλλογή της «Ζυγός
ψυχοστασίας» επιχειρεί έναν διάλογο
με τον αναγνώστη που αναζητά μία νέα
ποιητική προσέγγιση στα πράγματα και
μία νέα ποιητική εκφορά στον λόγο. Ο
διάλογος αυτός κρίνεται γόνιμος αφού
η Ποιήτρια φρόντισε, μέσα από το παιχνίδι
των λέξεων με τις σκέψεις, να τον
υποστηρίξει. Η Μ. Πατακιά συνομιλεί με
τους αναγνώστες της για όλα όσα απασχολούν
το Ποιητικό Σύμπαν. Στα ποιήματά της
αναπαριστά κι αποτυπώνει το νόημα της
ζωής μέσα από την πάλη των συναισθημάτων
με τον χρόνο. Οι ανθρώπινες σχέσεις, ο
πόνος, η θλίψη, ο έρωτας, οι απογοητεύσεις,
η απώλεια, η λήθη, ο θάνατος, αποτελούν
κεντρικά θέματα στα ποιήματα της.
Ποιήματα με στόχο και σκοπό. Ποιήματα
που οδηγούν τον αναγνώστη στο ποιητικό
ζητούμενο.
Πολύ εύκολα γίνεται
αντιληπτή η λεξιλαγνεία της Ποιήτριας
αφού το ευρύ και πλούσιο λεξιλόγιό της
κατέχει κεντρική θέση στην Ποιητική
της. Η Μ. Πατακιά με τις λέξεις, αλλά και
τα γράμματα, κτίζει τα ποιήματά της με
ξεχωριστή γραφή κι επίσης ξεχωριστή
αρχιτεκτονική. Με ευρηματικό και
παιγνιώδη τρόπο εισάγει και ξενικές
λέξεις προσδίδοντας στα ποιήματα έναν
τόνο «ευτράπελο», που ωστόσο δεν μειώνει
τα νοήματά τους, ενώ ο λόγος της παραμένει
πάντα μεστός. Την Συλλογή ωστόσο φαίνεται
να σφραγίζει, μία λέξη, η «σιωπή», που
επαναλαμβάνεται συχνά ως μοτίβο σε
πολλά ποιήματα και δείχνει να έχει
επίζηλη θέση στη νοηματική της Ποιήτριας.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Ποίησης
της Μ. Πατακιά είναι η αυτοειρωνία, που
φτάνει μέχρι τον αυτοσαρκασμό, στοιχεία
που λειτουργούν ωστόσο απελευθερωτικά
και βοηθούν την Ποιήτρια να συναντήσει
το ποιητικό ζητούμενο, αλλά και αναδείξουν
την ψυχή των λέξεων της.
Πολλά ποιήματα
της Συλλογής «Ζυγός ψυχοστασίας» είμαστε
βέβαιοι ότι θα γοητεύσουν τους αναγνώστες.
Ωστόσο, επιλέγουμε το πρώτο και το
τελευταίο, καθότι πιστεύουμε πως
λειτουργούν ως πύλες που πρέπει να
διαβεί ο αναγνώστης. Το πρώτο ως είσοδος
για τον μυούμενο, και το τελευταίο ως
έξοδος για τον μυημένο. Έτσι ολοκληρώνεται
και ο γόνιμος διάλογος της Ποιήτριας
με την ψυχή του Αναγνώστη. Έτσι, και η
γοητευτική συνδιαλλαγή ανάμεσα στην
Ύπαρξη και την Πραγματικότητα γέννησε
τα θαυμάσια ποιήματα της Μαρίας Πατακιά.
Εκκοκκιστήριο
Ιδεών
Βέρροια 15.05.2019
