Η πόλη του Ξένιου Δία
Οι πρώτες μου εντυπώσεις από την Ελλάδα είναι χιόνι, βράχια
και σκοτεινά νερά·όχι κάτι που
τυπικά θα περίμενε κανείς από την πρώτη επίσκεψή του στη χώρα.Βέβαια τολμάω να πιστεύω η Ελλάδα το
χειμώνα είναι η πιο γνήσια Ελλάδα. Μαζί με το Θάνο, ιδιοκτήτη του περιοδικού Θράκα ο οποίος με φιλοξενεί στη Λάρισα,κάνουμε
μια βραδινή διαδρομή προς τα νότια. Περιμένω με ανυπομονησία να δω
την τεράστια μαύρη μάζα του Ολύμπου, και τελικά ξεπροβάλλει κάτω από μία άψογη
σαν ζωγραφιά ημισέληνος.
Στη Λάρισα μένω μόνος στο διαμέρισμα ψηλά πάνω από μια
πλατεία περιτριγυρισμένη από μερικά από τα πιο πολυσύχναστα καφέ της Λάρισας ,
και υπάρχουν πολλά καφέ σ’ αυτή την πόλη . Γύρω στο μεσημέρι, ξεχειλίζουν από
κόσμο που αργοπίνει όλων των ειδών καφέ, απολαμβάνοντας τις πιο ηλιόλουστες
μέρες που ήρθαν μετά το αρχικό παγερό σοκ. Μετά τη μία, είναι ώρα για κάτι πιο
δυνατό: τσίπουρο το οποίο συνοδεύεται από φρέσκους μεζέδες. Οι Λαρισαίοι
εκτιμούν το χρόνο με φίλους και συναδέλφους και ξέρουν να τον απολαμβάνουν.
Επιστρέφοντας στο προσωρινό μου σπίτι για να μεταφράσω, να γράψω και να
διαβάσω, γοητεύομαι από τη ροδαλή λάμψη του ηλιοβασιλέματος που αντανακλάται στα χιονισμένα βουνά στον
ορίζοντα.
Σχεδόν κάθε μέρα, γνωρίζω νέους ανθρώπους ή μάλλον μου τους
συστήνει ο Θάνος, που φαίνεται να είναι γνωστός στους πολιτιστικούς κύκλους της
πόλης. Μιλώντας με τους μεγαλύτερους και πιο έμπειρους από αυτούς, ανταλλάσσω ιδέες και τους μεταφέρω το σεβασμό
μου για τις προσπάθειες τους να ζωντανέψουν την πόλη με τις δραστηριότητές
τους. Μιλώντας με τους νεότερους, παρατηρώ ομοιότητες μεταξύ αυτών και των νέων
της Κροατίας: και για αυτούς η πολιτική φαίνεται να παίζει υπερβολικά σημαντικό
ρόλο στη ζωή τους, ενώ η οικονομική τους κατάσταση είναι μέτρια και οι
προοπτικές τους είναι περιορισμένες. Συναντώ νεαρούς ποιητές περίπου στην ηλικία μου, των οποίων τα βιβλία θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα να
διαβάσω ολόκληρα.
Νιώθω κάπως ξεχωριστός στη Λάρισα, καθώς όλοι μου προσφέρουν
προνομιακή μεταχείριση, όσον αφορά τις πολιτιστικές εμπειρίες που προσφέρει η
πόλη. Η διευθύντρια του Διαχρονικού Μουσείου, κυρία Σδρόλια, μου προσφέρει
ιδιωτική ξενάγηση ανάμεσα στα ενδιαφέροντα και μερικές φορές συγκινητικά
κειμήλια που έχουν βρεθεί κάτω από το πλούσιο χώμα της Θεσσαλίας. Την Κυριακή,
παρακολουθώ μια παράσταση στο Θεσσαλικό Θέατρο μετά από πρόσκληση της κυρίας
Σπανού, η οποία αποδεικνύεται και εξαιρετική συνομιλήτρια. Η παράσταση είναι
στα ελληνικά, οπότε δεν καταλαβαίνω παρά μόνο ελάχιστες λέξεις. Ο Θάνος μου
παρουσιάζει συνοπτικά τα βασικά σημεία της πλοκής ψιθυρίζοντας , αλλά
εντυπωσιάζομαι από τις κινήσειςτο
θέαμακαι μια η δύο μέρες αργότερα
νιώθω την ανάγκη να γράψω ένα ποίημα.
Προς το τέλος της επίσκεψής μου,οι μέρες μου γίνονται πολύ ενδιαφέρουσες. Ένα πρωί, ο Θάνος και
εγώ επισκεπτόμαστε ένα λύκειο της Λάρισας και διαβάζουμε την ποίησή μας στους
μαθητές, πολλοί από τους οποίους δείχνουν ειλικρινές ενδιαφέρον και αργότερα
συζητάμε για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία και απαντάμε στις ερωτήσεις τους. Η
κύρια εκδήλωση στο Γαλλικό Ινστιτούτο έχει μεγάλη συμμετοχή και με χαρά ακούω
τα ποιήματά μου να διαβάζονται σε μετάφραση από τους Έλληνες διοργανωτές και
έχω την ευκαιρία να συζητήσω με το κοινό, το οποίο για άλλη μια φορά δείχνει
ιδιαίτερο ενδιαφέρον και δε φαίνεται να πλήττει.
Μετά από μία βδομάδα σε κρύες ακτές του Αιγαίου, την Παλιουριά και τον Πλαταμώνα (με την
εντυπωσιακή θέα από το ανεμοδαρμένο κάστρο του), όπου ο Θάνος με ξενάγησε σε
ακόμα ένα εντυπωσιακό και πλέον σχεδόν ερημωμένο μικρό κομμάτι της Ελλάδας,
έχουμε τη τιμή να δώσουμε συνέντευξη μέσα στο Αρχαίο Θέατρο, μέρος στο οποίο,
όπως παρατήρησε η κυρία Σδρόλια, δεν είχαν σταθεί ποιητές εδώ και δύο
χιλιετίες.
1η δημοσίευση tovar.hr
μετάφραση από τα Αγγλικά : Γιώργος Τσαβδαρίδης
