Μαύρο νερό
Όγκος σκοτεινός ανέβαινε
αργά
από τα πιο στέρεα κοιτάσματα της σκέψης του
ευλαβικό εναγκαλισμό
αποζητώντας
με τον βαθύ
έναστρο ουρανό του
μήνα Αύγουστου.
Από καιρό βυθιζόταν
.Εκεί… Ποτέ δεν ξημέρωνε.
Κάτω από
τα βλέφαρα του ο Αιώνιος
Ύπνος
αγρυπνούσε να τον κερδίσει βίαια.
Κι ας είχε διανύσει πολλά χιλιόμετρα ειρηνικής
πορείας
ανάμεσα στους ανθρώπους
σ’αυτή
τη χώρα
που ευδοκιμεί ο Λωτός.
Όχι , δεν όπλισε
το χέρι του η απόγνωση
.
Η βαθιά του
επίγνωση για το
μίζερο τέλος
που οι άλλοι
ετοίμαζαν γι αυτόν
οδήγησε τα βήματα του στο δικό του σημείο
μηδέν.
Στη δική μας Πύλη για
τον Νέο Κόσμο
που Εκείνος
οραματιζόταν έμπλεος
από το φως
των
Ιδεών της Επανάστασης
που ποτέ δε μπήκε
στον
κόπο να μας συναντήσει .
Ίσως γιατί δε μας άξιζε .
Ίσως γιατί
παίρναμε πάντοτε το
λάθος μονοπάτι.
Το προηγούμενο
βράδυ στο όνειρο
του τον σκέπαζε το μαύρο νερό.
Το πρωί ο
κρότος της σφαίρας τρόμαξε τα περιστέρια.
Άγρια φτεροκόπησαν κάνοντας
το γύρο της πλατείας
καθώς το άψυχο σώμα του πέφτοντας
άνοιξε ένα τεράστιο κρατήρα στα
θεμέλια της Δημοκρατίας
τους .
Φλέβα να βρει
γοργά να τρεξει της
Ιστορίας το σκοτεινό
ποτάμι
κατευθείαν μες
την καρδιά της Άνοιξης.
Τόπος συνάντησης με ό,τι
τόσο πολύ αργεί
για να
φανεί .
4/2012
Μνήμη Δ. Χριστούλα
