Θωμάς Νικολάου
Τρία ποιήματα από το υπό έκδοση ποιητικό του βιβλίο
Άτσαλες συζητήσεις που θα κυκλοφορήσει τον Μάιο
από τις εκδόσεις Θράκα
Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
Αραιά και που, όπως το έργο ξετυλίγεται
και δεν αφήνει περιθώριο για γέλια,
βρίσκομαι
στην κοιλιά σου.
Ακόμα να καταλάβεις πως μεγάλωσα,
θέλοντας να σφραγίσεις το περιεχόμενο
με μια θηλιά, που προεξέχει από τους πίνακες
στο τοπίο του ζωγράφου εκτελεστή.
Βαρόνοι και ερασιτέχνες,
ρομαντικοί και τεχνοκράτες
στην έκθεση του αίματος.
Το εισιτήριο όσο η σημαία
της παράδοσης
που την έπλεξαν οι
φυλακισμένοι
της επαναστατικής κατάστασης
*
ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
Η ιδέα συνελήφθη,
το τρένο για το Άουσβιτς
έφευγε νωρίς.
Δυο πιανίστες αντίκρυ
με το ματωμένο πετραχήλι,
όπλα έτοιμα για την τελευταία
συμφωνία των μαύρων αστεριών,
άσπρες πετσέτες από μαλλί
γριάς*.
Τσαφ-τσουφ το τρένο για το Άουσβιτς,
είχε περάσει τρεις φορές από
Θεσσαλονίκη
κι όπως συναντούσε κάθε φορά τα πλήθη
ο μηχανοδηγός
σημείωνε το τελευταίο στίγμα
για την θηριωδία.
*Στο Άουσβιτς, μετά την
απελευθέρωση, βρήκανε τόνους από αχρησιμοποίητο μαλλί ανθρώπων που
χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή μέχρι και ρούχων.
*
ΣΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΣΕΤ
Στο δωμάτιο του ψυχιατρείου ξεδιπλώνει
ο Μανσέτ την τελευταία εκδοχή του στυγερού
εγκλήματος.
Έχει γκαζάκια και έρωτες για να ανατινάξει τη
θέληση
του γείτονα ξυλουργού να περάσει από τον υλισμό
στη μεταφυσική.
Παρηγοριά για τον Μαρξ στην διπολική του διάσταση,
μέσα στο ψυχιατρείο με την ώριμη σκέψη των τρελών,
γιατί δεν μπόρεσε ποτέ να ταιριάξει στην γύψινη επιφάνεια
το τέλος των ονείρων.
Καθώς ξεπερνάει κάθε εμπόδιο προσαρμογής,
μετά από κάθε διαταγή,
τα φάρμακα διαλύονται όπως το νέο του βιβλίο
και κάθε βράδυ το χάος επανέρχεται,
μέχρι να βρει ρυθμό στο άπειρο κελί.
