Με
χίλια
Επιστρέφω
αχόρταγος μεσ΄το σκοτάδι
μ’επιτάχυνση
ευθεία
κι οδηγό μιας προσδοκίας χάδι.
Με
χίλια τερματίζω τα πέλματά μας,
πιέζω
τον μοχλό στο επείγον άγγιγμα
μιας
αποστροφής οικείας.
Προσπερνώ
τοπία κύματα αντανακλάσεις.
Διατρέχω
έντονα τον διαπεραστικό σου κίνδυνο.
Παίρνω
στροφή, ανάβω μάτια διάπυρα, φρενάρω
πάθη, λύνω δεσμά στου έρωτά μας τ’αγεφύρωτο
σεριάνι ανοίγω ανεμόθυρες στοχεύω μόνο
εσένα
Με
χείλια…
Αθήνα,
13.7.17
