 |
| Ο Βάιος Κουτριντζές γεννήθηκε στην Ξυνόβρυση Μαγνησίας. Τις εγκύκλιες γνώσεις απέκτησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και στα Γυμνάσια Αργαλαστής Α΄ Αρρένων Βόλου. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Άσκησε το επάγγελμα στον ιδιωτικό τομέα, διατηρώντας τεχνικό γραφείο και στο δημόσιο τομέα στα Υπουργεία ΥΠΕΧΩΔΕ και ΥΠΕΣΔΑ, όπου έφτασε μέχρι το βαθμό του Διευθυντού. Από το 1985 ζει και δραστηριοποιείται στη Λάρισα. |
 |
| Γυμνό σχέδιο (2016) |
Έβλεπε τα γυμνά της πόδια και την απαλή καμπύλη
των γλουτών. Η Άννα κοιμόταν στο πλευρό· αμέριμνη.
Το λεπτόσαρκο κορμί σειόταν ανεπαίσθητα στο ρυθμό
της βουβής αναπνοής της. Τα κοντοκομμένα μαλλιά
άφηναν ξέσκεπο το αυλάκι του αυχένα και της έκρυβαν
το πρόσωπο. Δεν ήξερε τίποτε για την προηγούμενη ζωή
της, εκτός του ότι υπήρχε ένας εραστής στην Αθήνα.
Στα ελάχιστα πράγματά της, μία κόκκινη βαλίτσα όλη
κι όλη, που την είχε διαρκώς ορθάνοιχτη, δε διακρινόταν
κάποιο αντικείμενο που να φανέρωνε το επάγγελμά της.
Τα κομψότατα ρούχα, τα ακριβά αρώματα και καλλυ-
ντικά πρόδιδαν την οικονομική της άνεση. Αυτή η μυ-
στηριώδης γυναίκα εισέβαλε αιφνιδιαστικά στη ζωή της,
στο σωστό χρόνο, τόνωσε την πληγωμένη της περηφάνια
και τη γέμισε μ’ αυτοπεποίθηση. Από πού όμως αντλού-
σε τις δυνάμεις της; Ποια βιώματα και ποιες εμπειρίες
είχαν διαμορφώσει την προσωπικότητά της; Και για
ποιο λόγο τη βοηθούσε; Ποιο ήταν το κίνητρό της;
 |
|
| Ο τελευταίος αριθμός (2017) |
Σταμάτησε στο πλάτωμα, στην κορφή του λόφου, κι άκουσε
το πέλαγο να μουγκρίζει σα θεριό ανήμερο. Βγήκε με βιάση απ’
τ’ αμάξι και στάθηκε στο ξάγναντο ατενίζοντας εκστατική τα
κύματα, που κοπανούσαν με λύσσα τα βράχια κι έσκαζαν με
πάταγο στ’ ακρογιάλια, κατακλύζοντας τις αμμουδιές. Ένιωσε
έναν πρωτόγνωρο φόβο να της παγώνει την καρδιά. […]
Η θάλασσα, που στο μεταξύ είχε σκαρφαλώσει ως το επίπεδο
του ισιώματος, την άγγιξε απαλά στα δάχτυλα των ποδιών, στους
αστραγάλους, στις γάμπες, εισχώρησε ανάμεσα στους μηρούς,
στον κόλπο της, όπως στριμώχνεται στους στενούς μυχούς της
στεριάς, εκεί που χτυπιέται στους πέτρινους όχτους, τους γλύφει,
τους αρμέγει και μετά υποχωρεί αποκαλύπτοντάς τους γυμνούς
ως το βυθό και πέφτει ξανά πάνω τους, μέχρις ότου αφροί να
στολίσουν το σώμα της σαν λευκά άνθη.
Η Ιρίνα ξεγυμνώθηκε κι αισθάνθηκε ανάλαφρους κυματισμούς
να πάλλονται και να εξερευνούν κάθε πτυχή μέσα της. Αναθυ-
μήθηκε τη μέρα της γέννησής της, που κολυμπούσε στα νερά κι
ασφυκτιούσε κι ήθελε να βγει ν’ ανασάνει αέρα.
