Alejandra Pizarnik
Los pequeños
cantos / Τα μικρά κάντος
(ΣτονPablo AzconaκαιστονVictor Richini)
I.
κανείς δεν με ξέρει,
μιλάω τη νύχτα
κανείς δεν με ξέρει,
μιλάω το σώμα μου
κανείς δεν με ξέρει,
μιλάω τη βροχή
κανείς δεν με ξέρει,
μιλάω τον νεκρό
II.
μόνο λέξεις
αυτές της παιδικής
ηλικίας
αυτές του θανάτου
αυτές της νύχτας των
σωμάτων
ΙΙΙ.
το κέντρο
ενός ποιήματος
είναι ένα άλλο ποίημα
το κέντρο του κέντρου
είναι η απουσία
στο κέντρο της απουσίας
η σκιά μου είναι το
κέντρο
στο κέντρο του ποιήματος
IV.
μια κούκλα φτιαγμένη
από κόκαλα πουλιών
οδηγεί με τη μυρωδιά
τους σκύλους
σε λέξεις δικές μου που
μου επιστρέφονται
V.
(για τη Jean)
η αγωνία
των οραματιστών
του φθινοπώρου
VI.
ρωγμές στους τοίχους
μαύρη μαγεία
επαίσχυντες φράσεις
καταδικασμένα ποιήματα
VII.
Καλύπτεις τη ρωγμή με
ένα τραγούδι
Μεγαλώνεις μέσα στο
σκοτάδι όπως μία πνιγμένη
Ω κάλυψε με όσα περισσότερα
τραγούδια μπορείς τη ρωγμή,
το άνοιγμα, το σπάσιμο.
VIII.
στο μεσημέρι των νεκρών
πριγκίπισσα-σε
τόπο-χωρίς-ήλιο
τρώει γαϊδουράγκαθα
τρώει τσουκνίδες
IX.
το τραγούδι μου ξαγρυπνάει
την αυγή
«αυτό να ήταν, τότε»
X.
εκείνος που με αγαπάει
κρατάει μακριά τις σωσίες μου
ανοίγει
τη νύχτα, το σώμα μου,
να δει τα όνειρά σου,
τον ήλιο μου ή τον έρωτα
ΧΙ.
ω τα μάτια τα δικά σου
αστραφτερά μάτια
ΧΙΙ.
(στονAlain de Vermont)
κοράκια στο μυαλό μου
πάνω από αγαπημένο του
σώμα
είναι το μεγάλο ψύχος
της νύχτας,
το σκοτεινό
πάθος για των κύριών
μας
τις επιθυμίες
ΧΙΙΙ.
μια σταθερή ιδέα
ένα παιδικό παραμύθι
ένα δάκρυ
ο ήλιος
σαν ένα μεγάλο ζώο
σκοτεινό
δεν υπάρχει κάτι πέρα
από μένα
τίποτα να πω
XIV.
ποιο είναι το διάστημα
όπου υπάρχουμε
μια σταθερή ιδέα
ένα παιδικό παραμύθι
μέχρι την επόμενη σειρά
δεν θα τραγουδήσουμε
την αγάπη
μέχρι την επόμενη σειρά
XV.
κορίτσι με τους γκρίζους
ανέμους
γκρίζους ανέμους
αναμένοντας
XVI.
θα μιλήσει για καθρέφτες
θα μιλήσει για σκοτάδι
για σκιές
για κανέναν
XVII.
(στην Diana)
μας μαθαίνει για τη ζωή
ευγενικά
ικέτεψε τα μικρά όντα
και εκείνα τέντωσαν τα
χέρια τους
από αγάπη για την άλλη
πλευρά
XVIII.
λέξεις αντανακλαστικές
που μιλιούνται από μόνες τους
σε ποιήματα που δεν
κυλάνε πνίγομαι
οτιδήποτε έχω μέσα μου
δηλώνεται από τη σκιά του
κι η κάθε σκιά από τη
σωσία της
XIX.
λυπημένε μουσικέ
παίξε μια νέα μελωδία
να φτιάξουμε κάτι
καινούργιο
για να δούμε κάτι
καινούργιο
μετάφραση: Αγγελική Λάλου