Το
πρόβλημα του ελεύθερου αναβάτη[1]
Κινδυνεύουμε
έλεγαν
από
τους λογής λογής
ελεύθερους
αναβάτες
που
σκαρφαλώνουν στα δημόσια αγαθά
τσαλακώνοντας
τα
από
εκείνους που ανεβοκατεβαίνουν δωρεάν
στα
λεωφορεία
φράσσοντας
τους διαδρόμους
κόβοντας
βόλτες μέσα στην πόλη
σα
να κόβουν το φεγγάρι
–
ο παράδεισος των μέσων μαζικής μεταφοράς –
από
εκείνους που σπαταλούν το χρόνο τους
μπουκάροντας
στα νοσοκομεία
κλέβοντας
θέσεις και περιποίηση
από
πραγματικούς αρρώστους
–
λες και υπάρχουν ψεύτικοι άρρωστοι –
από
εκείνους
–
μια γενιά δηλαδή –
με
το κεφάλι διαρκώς ταραγμένο
–
από τους καφέδες που πίνει στα καφενεία –
φιγούρες
στη φάτνη του Χριστού
με
τα μάτια ανοιχτά σαν κονσέρβες
η
αγωνία ταξιδεύει μαζί τους
το
γιατί περιστρέφεται
μέσα
σε σύννεφα ανάπηρα
μπερδεύεται
το καλοκαίρι στη βροχή
ή
η βροχή στο καλοκαίρι
–
όχι μόνο φριχτό καλοκαίρι –
μια
ζωολογία
μια
ζωοτομία
μια
ζωοτροφεία
η
παραβιασμένη λέξη
η
ελευθερία
το
ξεχαρβαλωμένο πρόσωπο
η
ελευθερία
το
χτισμένο πόμολο
η
ελευθερία
ο
ελεύθερος αναβάτης
ο αναβάτης ελεύθερος
[1]Το πρόβλημα του ελεύθερου αναβάτη
γνωστό και ωςfree-rider problemμεταφράζεται συνήθως στην ελληνική βιβλιογραφία ως
πρόβλημα του λαθρεπιβάτη. Με δεδομένο όμως πως κανείς άνθρωπος δεν είναι
λαθραίος το μεταφράζουμε χάριν ακρίβειας, καθώς και για τους σκοπούς του
ποιήματος ως πρόβλημα του ελεύθερου αναβάτη. Αναφέρεται στο φαινόμενο χρήσης
δημοσίων αγαθών από ανθρώπους χωρίς την καταβολή κομίστρου ή αντιτίμου και
χρησιμοποιείται ως επιχείρημα της νεοκλασσικής προσέγγισης υπέρ της
ιδιωτικοποίησης αυτών των αγαθών.
