Φθινόπωρο
Στριμώχνεσαι
στα μάτια μου
άβαφη
κοιτάς την αυγή
ν’
απλώνεται σαν σκέπασμα
ψηλά
στον λαιμό σου
πορφυρό
χαμόγελο
μαζεύω
από τις ανάσες σου
θρυμματισμένα
κλαράκια
να
ανάψουμε το τζάκι
όπως
ταιριάζει στην εποχή
απ’
έξω τα φύλλα ζουν
με
συνουσία αέρα και μνήμες
Δέρμα
Το
δέρμα σου
μου
προσφέρεις για δείπνο
Τι
γλυκιά αθανασία
μέσα
μου να τρέχουν τα κύτταρά σου.
Αύγουστος
(……)
η
νύχτα τον Αύγουστο μένει
χωρίς
ξημέρωμα
για
να είναι ασφαλή
τα
ταξίδια των εραστών
που
με μάτια σαν δικαιολογίες
βλέπουν
από
τα συντρίμμια να αναβλύζει
δικαιωμένο
ένα
φωτεινό κλωνάρι.
