1
Η
σιγή που αγγίζει τα πνευμόνια
Περπάτημα
σε μάχη
Σκοτεινό
βαθύ
Στο
σιδερένιο βουητό
Ο
γαλαξίας απλώνεται
Γκρεμός
μπροστά σ’ έναν φόβο
Τελευταίος
χρόνος
Πεινασμένος
2
Ένα
άμορφο μονοπάτι
Που
ζωντάνευε
Βιολί
σε κυνηγημένο κάμπο
Έτσι
γεννιόταν
Και
κάτω η βροχή
Ξεθώριαζε
στον διάφανο χρόνο
Μια
πέτρα μοναχικού ανθού
Σαν
μακρινό, χαμηλόφωνο βλέμμα
Που
η ησυχία ξεσήκωνε
Κι
η ακινησία δυνάμωνε
Στο
πρόσκαιρό της ταξίδι
Μαζί
όπου
τρέχαμε
3
Μια
κρυστάλλινη πτήση
Στην
πρωινή ταχύτητα
Σε
είδα νύφη
Σ
’αιωρούμενα βάθη
Σ’
ένα σημείο, εκκρεμές
Ληστεία
Στο
κατώφλι ενός υφάλου
Ένα
θαμπό τοπίο, ο κεραυνός
Νοσταλγική
βροχή
Μεσ’
απ’ το τζάμι, λιώνει
Ένας
χαμένος πελαργός
4
Μια
κίνηση πέφτει αργά στο φως
Ζωή
Που
ανταμώνει κάθε τώρα
Αέρινο
διάστημα
Η
σιωπή αναζωογονείται
Σαν
φυλλωσιά που ακούει
Τα
πνεύματα στον ήλιο
Συνείδηση
που εξατμίζεται στο σύμπαν
Ο
τόπος
Απ’
όπου πηγάζουν όλοι οι ήχοι