1

Η
σιγή που αγγίζει τα πνευμόνια

Περπάτημα
σε μάχη

Σκοτεινό
βαθύ

Στο
σιδερένιο βουητό

Ο
γαλαξίας απλώνεται

Γκρεμός
μπροστά σ’ έναν φόβο

Τελευταίος
χρόνος

Πεινασμένος

2

Ένα
άμορφο μονοπάτι

Που
ζωντάνευε

Βιολί
σε κυνηγημένο κάμπο

Έτσι
γεννιόταν

Και
κάτω η βροχή

Ξεθώριαζε
στον διάφανο χρόνο

Μια
πέτρα μοναχικού ανθού

Σαν
μακρινό, χαμηλόφωνο βλέμμα

Που
η ησυχία ξεσήκωνε

Κι
η ακινησία δυνάμωνε

Στο
πρόσκαιρό της ταξίδι

Μαζί
όπου
τρέχαμε

3

Μια
κρυστάλλινη πτήση

Στην
πρωινή ταχύτητα

Σε
είδα νύφη

Σ
’αιωρούμενα βάθη

Σ’
ένα σημείο, εκκρεμές

Ληστεία

Στο
κατώφλι ενός υφάλου

Ένα
θαμπό τοπίο, ο κεραυνός

Νοσταλγική
βροχή

Μεσ’
απ’ το τζάμι, λιώνει

Ένας
χαμένος πελαργός

4

Μια
κίνηση πέφτει αργά στο φως

Ζωή

Που
ανταμώνει κάθε τώρα

Αέρινο
διάστημα

Η
σιωπή αναζωογονείται

Σαν
φυλλωσιά που ακούει

Τα
πνεύματα στον ήλιο

Συνείδηση
που εξατμίζεται στο σύμπαν

Ο
τόπος

Απ’
όπου πηγάζουν όλοι οι ήχοι