Ιnger Christensen, Δύο ποιήματα
Αν σταθώ
Αν σταθώ
μόνη στο χιόνι
είναι προφανές
ότι είμ’ ένα ρολόι
πώς αλλιώς η αιωνιότητα θά ‘βρισκε
άλλωστε τον δρόμο της
Hvis
jeg står
Hvis jeg står
alene i sneen
blir det klart
at jeg er et ur
hvordan skulle evighed
ellers finde rundt
If I stand
If I stand alone
in the snow
It is clear
that I am a clock
How else would eternity
find its way around
πάντοτε πίστευα
Πάντοτε
πίστευα πως πραγματικότητα
ήταν αυτό το κάτι που γινόμασταν
όταν μεγαλώναμε.
Στην πλατεία στέκει η Φάτα Μοργκάνα
με πρόσωπο κουρασμένο, φωνάζοντας:
πρωινές εφημερίδες – πρωινές εφημερίδες.
Jeg
har altid troet
Jeg har altid
troet at virkeligheden
var noget man blev
når man blev voksen.
På torvet står Fata Morgana
med træt mine og råber:
morgenaviser – morgenaviser.
I always thought
reality
I always thought reality
was something you became
when you grew up.
In the square stands Fata Morgana
Looking tired, shouting
Morning paper – morning paper.
***
Η Inger Christensen (1935 – 2009) ήταν Δανή ποιήτρια, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, εκδότρια και θεωρείται η επιφανέστερη εκπρόσωπος της πειραματικής λογοτεχνίας της χώρας της.
