Χρήστος Κατρούτσος, 

Δύο ποιήματα

ΑΓΡΥΠΝΟΣ

Στα όνειρά μου χύθηκε κρασί

Και κείνα μέθυσαν

Στον ύπνο δεν τα είδα

Θα τριγυρνάνε τώρα άσκοπα 

Τρεκλίζοντας στα όνειρα των άλλων.

Κορίτσι

                                 στις αποχρώσεις του πελάγους,

Είδες τη λίμνη που συνήθως ατενίζω;

Μήπως κολύμπησες μέσα της;

Πρόσεχε! Έχει τον κυνηγό

Πίσω από τους καλαμιώνες

Μες στα δικά μου όνειρα .

Ακούστηκε κλαγγή

Εκπυρσοκρότησε το όπλο.

Ήταν η ώρα που σε έπιασα στον ύπνο

Ευτυχώς, μονάχα εγώ,

Γυρίζοντάς σε στη μεριά μου.

Απέφυγες τη σφαίρα

Και κείνη στο στήθος μου κοιμήθηκε

Ανοίγοντάς του μια πληγή

Να χύνεται ολάκερος ο ύπνος.

Απόμεινα να σου φυλάγω όνειρα

Όπως και τόσοι αγρυπνώντες

Καθώς, αν κοιμηθούμε

Οι λαθροθήρες τα σκοτώνουν

Για κούφιους χαυλιόδοντες.

Υπάρχει ακόμη ένα βόλι στη θαλάμη του κυνηγού

Να ξέρεις, αγρυπνώ

Ώσπου να βγεις στην όχθη της ημέρας

Κι ας απλωθεί η νύκτα μες στα μάτια μου

Αντέχουμε στο φως ρουφώντας το σκοτάδι.

Robert Frank

ΕΡΩΤΗΜΑ

Υπάρχει μετά θάνατον ζωή;

Δεν δείχνει να απασχολεί κανέναν

                                             Το ερώτημα

Μετά τη γέννηση του κάθε βρέφους

Γιατί τόσος ο θάνατος μες στη ζωή.

Γιατί στην κόλαση τόση πυρά

Και στον Παράδεισο τόση δροσιά.

Να μην ρωτάς τον Πολικό ταξίδι να σου δείξει,

όποιος με τρελαμένη την πυξίδα δεν πορεύτηκε

απόμεινε στο ψύχος του Βορρά.

Πρώτη δημοσίευση:

24/7/15 – 8:30 π.μ