Αθανασία Καραγιάννη, Η εκδίκηση των λέξεων, Αθήνα 2014

ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ

Ίσως κοιμόμουν, ίσως όχι,

Όταν την ένιωσα να πνίγεται

Όταν απρόβλεπτα το φράγμα έσπασε,

Διαλύθηκε

Κι η στάθμη της ψυχής ανέβηκε

Τα αισθήματα πλημμύρισαν

Κι όλα την οδηγούσαν στα βαθιά,

Ίσια στον πάτο της

Βούτηξα στα τυφλά, την έψαχνα

Μήνες, χρόνια προσπάθησα

Να σώσω την ψυχή μου

-κι ακόμα προσπαθώ-

Αν και την έβγαλα

Την ξάπλωσα στα μαλακά

Την έσωσα από βέβαιο θάνατο

Αλλά ποιος θάνατος και ποια ζωή;

Πώς να φροντίσεις έναν πεθαμένο

Που σώθηκε από βέβαιη ζωή;