ΘΩΜΑΣ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣ, “ΑΛΜΠΑ”, εκδ.“Εκάτη”, 2015

 

 

 

 

 

Στην ιστορία της Ιταλίας η πόλη
Άλπμα Λόνγκα (Alba Longa) βρίσκεται μόλις μερικά χιλιόμετρα έξω από την Ρώμη
και αποτελεί το θέρετρο των αυτοκρατόρων. Κάποτε όμως η Ρώμη θα φτάσει σε  ανυπολόγιστα σημεία τρυφηλής περηφάνιας και
σιγουριάς, μέχρι την παρακμή και πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με το όνομα
“Άλμπα” ο Θωμάς Τσαλαπάτης τιτλοφορεί την δεύτερη ποιητική του συλλογή, της
οποίας το θέμα είναι η “ποιητική παρουσίαση” μιας πόλης. Της  Άλμπα. Στην Άλμπα, λοιπόν, οι καταστάσεις
μάλλον περιγράφονται με μία αίσθηση λύπης για τα τεκταινόμενα της. Μάλλον
επικρατεί η κρυφή αναμονή και αναζήτηση (μέσω της μνήμης όλων των εποχών, άρα
και του μέλλοντος) μιας άλλης καλύτερης κατάστασης. Υποψιάζομαι ότι στην Άλμπα
το δυστύχημα είναι η μοναξιά. Η Άλμπα όμως είναι και μια γυναίκα στην σύνθεση
του Τσαλαπάτη. Εκεί θα τεθεί το ζήτημα του έρωτα Καθώς η περιπλάνηση στην Άλμπα
συνεχίζεται ο Θωμάς Τσαλαπάτης, μας περιγράφει ουσιαστικά τις ανησυχίες ενός
νέου ανθρώπου απέναντι σε μια όχι και τόσο σίγουρη εποχή… Η μοναξιά είναι
ερωτική, είναι πολιτική, είναι ανθρώπινη. Ίσως κάποιες στιγμές τα γραφόμενα
βρίσκουν κενά αέρος, επικίνδυνα για πτώση και συντριβή του όλου εγχειρήματος
του. Όμως η γραφή του Τσαλαπάτη κυρίως είναι σταθερή. Η σύνθεση αυτή είναι
γραμμένη έτσι ώστε (χωρίς να εκβιάζει τον αναγνώστη για ένα συγκεκριμένο
αποτέλεσμα, μια συγκεκριμένη οπτική) να δίνει ταυτοχρόνως στον αναγνώστη την
δυνατότητα πολλαπλών ερωτήσεων και σκέψεων και σίγουρα προσωπικής ενδοσκόπησης
του καθενός.