Η νέα στήλη του διαδικτυακού χώρου του
λογοτεχνικού περιοδικού “ΘΡΑΚΑ” που εγκαινιάζεται σήμερα με την παρούσα
ανάρτηση έχει ως στόχο την παρουσίαση, από τον υποφαινόμενο Αντώνη Ψάλτη, άπαξ
εβομαδιαίως, ενός βιβλίου κυρίως ποίησης αλλά όχι κατ’ αποκλειστικότητα. Επίσης
τα βιβλία που θα παρουσιάζονται θα έχουν εκδοθεί όσο το δυνατόν πιο πρόσφατα,
έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η “ειδησεογραφική προσέγγιση” της επικαιρότητας. Όμως
παρά την συγκεκριμένη μας στόχευση θα παρουσιάζονται, ενίοτε, και βιβλία που
έχουν εκδοθεί και παλαιότερα. Θα πρέπει να σημειωθεί εξαρχής ότι τα
συγκεκριμένα ολιγόλεκτα σημειώματα – παρουσιάσεις δεν έχουν στόχο την κριτική
ανάλυση των βιβλίων. Αυτό είναι καλοδεχούμενη δουλειά όσων επιθυμούν να γράφουν
κριτική. Σε κάθε περίπτωση βεβαίως η επιλογή των βιβλίων που θα παρουσιάζονται
δεν γίνεται παντελώς άκριτα. Οφείλω να καταθέσω ότι αυτή η στήλη δεν διεκδικεί
δάφνες παντογνωσίας, αλάνθαστου ή απόλυτου. Έτσι θα χαρούμε, όπως ήδη
συμβαίνει, να λαμβάνουμε τα βιβλία που επιθυμείτε να μας στέλνετε. Ευχαριστώ
την “ΘΡΑΚΑ” για την ευγενική της φιλοξενία.
………………………………………………………………………………………………………………………..
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ , “Βόλια” ,
εκδόσεις “ΤΥΠΩΘΗΤΩ – ΛΑΛΟΝ ΥΔΩΡ”, 2015
Με
την τέταρτη ποιητική του σύνθεση ο Μιχάλης Παπαντωνόπουλος στεριώνει ένα
προσωπικό του ύφος γραφής και σκέψης, το οποίο ως γραφή πρωτοπαρουσιάζει στο
βιβλίο του “Συμεών Βάλας” και ως σκέψη στο βιβλίο του “οι δώδεκα”. Αν, λοιπόν,
στους “δώδεκα” (2011) είχαμε την ποιητική καταγραφή ενός τότε ανήσυχου
πολιτικού κλίματος και μίας διερεύνησης των πιθανοτήτων, τώρα με τον “Βόλια”
βλέπουμε από τον Παπαντωνόπουλο, σε συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου, την
εντύπωση / αποτύπωση (και της κριτικής σε σχέση με ότι προηγήθηκε) της
σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Σε κάθε περίπτωση το στοίχημα (πολιτικό
και ποιητικό) του Παπαντωνόπουλου παραμένει με συνέπεια λόγου το ίδιο: “Γιατί
υπάρχει ακόμη ένας ουρανός που κραυγάζει το ματωμένο αντάρτικο”.
