ΠΡΟΣΕΑΥΤΟΝ
”ego tecum taguam mecum lopuor” =
“σου ομιλώ όπως θα ομιλούσα στον
εαυτόν μου”
Κικέρων
Οφείλεις
να ’σαι
επιγραμματικός,
οξύνους και πολύκλαδος.
Να
ανακαλύπτεις την ελευθερία
όπως
και τον εαυτό σου.
Οφείλεις
μία
διαμεσολάβηση νοημάτων
και
υποδώριων λέξεων.
Ένα
Δάντειο καθαρτήριο
μία
πλατεία «ντε λα Φιόρε»
και την
Πυθαγόρεια χορτοφαγία.
Οφείλεις
ένα
Κάλβιο εγερτήριο
και
ενός Πυθέα το πιλωτήριον.
ΣΚΕΨΕΙΣ
Ανάμεσα
σε δυό πατρίδες
ευχαρίστως
θα προτιμούσα
την
χαρμόσυνη επαιτεία των στοίχων.
Ανάμεσα
σε δύο παραδείσους
θα
προτιμούσα ευχαρίστως
μία
κόλαση για να ξοδεύω
την
εικόνα και το σπέρμα μου.
Γνώθι τοις άλλοις
Και
δεν εγνώριζα
της
Μέμφιδος το κλεινόν αρχιπέλαγος,
μήτε
την ανακτορία με τους γελωτοποιούς της φυλής.
Διότι
τον καιρό εκείνον
ετράνευα
όπως το αγριοράδικο εις τόπον χέρσο μα κοπρισμένο,
εις
την ερήτιμη επικράτεια
ποιητών,
αμπελουργών τε και οδοκαθαριστών
της
πάλαι αιδοιοανθισμένης μου ιδανικής ενδοπολιτείας.
Με
καρτερικότητα Μεσολογγίτικης πολεμίστρας,
με
της θεάς το αμόλυντο δόρυ
τη
ναυαρχίδα των μέγιστων νεκρών
διέρχομαι
υπερυψούμενος εκ της κληρονομημένης μου γελωτοκρατίας
πας
συμβιώσαντος φίλου και φύλλου
θυμίσαντος
δε του άδικου θανάτου
του
τοτινού μου σκύλου,
καταθέτω
στέφανον ταπεινόν
εις
το μνημείο των αδέσποτων και άγνωστων
πιστών
τετραπόδων.
