Η Πτώση

Μ’ ένα φύσημα του ανέμου

πέφτουν οι άνθρωποι σαν κίτρινα φύλλα.

Έχεις τον κόσμο όλο

μέσα στη χούφτα σου

τον φέρνεις στα μέτρα σου

όλα σου φαίνονται δυνατά

προσπερνάς τους αδύναμους

τους περιφρονείς

γιατί εσύ ενώνεις γη και ουρανό

κι όλη η πλάση είναι μικρή.

Ξημερώνει μια μέρα

που ένα βήμα σου φαίνεται βουνό

δυο λέξεις να γράψεις κατόρθωμα

οι άνθρωποι γύρω σου

μεγάλοι σαν γίγαντες

ο κόσμος δαιδαλώδης κι απέραντος.

Πέρασαν τα χρόνια

κάθεσαι πια

στην καρέκλα του κήπου σου

φθινοπώριασε

σιμώνει ο χειμώνας

μ’ ένα φύσημα του ανέμου

θα πέσεις κάτω σαν κίτρινο φύλλο.