Έχετε βρει τα χρήματα (τα ποιήματα τα έχετε έτοιμα ήδη από
την εφηβική σας ηλικία) λοιπόν, που σας ζήτησαν για να εκδώσετε το πρώτο σας
βιβλίο, το εξώφυλλο, το οπισθόφυλλο έχετε γράψει κι ένα πληθωρικό βιογραφικό με
τις εγκύκλιες σπουδές σας, τα μεταπτυχιακά και αποκρύβετε πως είστε άεργοι, και
σας ζητούν και μια φωτογραφία για το αυτί του βιβλίου. Θα τη θέλατε να καλύπτει
το εξώφυλλο, αλλά σας λένε πως δεν είναι θεμιτό, και στο οπισθόφυλλο τη βάζουν
μόνον οι συγγραφείς των μπεστ-σέλερ. Οφείλετε να περιοριστείτε στο μικρό
διάστημα πάνω αριστερά καθώς θα ανοίγετε το βιβλίο.
Έχετε στο νου σας φωτογραφίες μεγάλων συγγραφέων που
στέκονται περήφανοι μπρος στη βιβλιοθήκη τους ή κάθονται στο γραφείο τους που
κατακλύζεται από βιβλία και χαρτιά, πένες από κοκορόφτερα και μελανοδοχεία.
Έχετε δει νεότερους να ποζάρουν με το προφίλ στα τρία τέταρτα και να ατενίζουν
την αιωνιότητα λες και το αυχενικό τους βρίσκεται σε πολύ οξεία φάση. Παίρνεται
το βλοσυρό ύφος που είχατε στις παιδικές σας φωτογραφίες που σας κάνει
περισπούδαστο, εμβριθή διανοούμενο και απόμακρο. Πιστεύετε πως μια σοβαρή
φωτογραφία θα κάνει τους άλλους να σας πάρει στα σοβαρά. Επιλέγετε μια
φωτογραφία σας με το χέρι στο πηγούνι, το κρύβετε ώστε δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο
θεληματικό είναι και παίρνετε πόζα σα να έχετε καταπιεί μπαστούνι.
Όλα είναι ζήτημα ύφους σας έχουν πει αλλά δεν γνωρίζετε τι θα
πει, και οι τρόποι να γελοιοποιηθεί κάποιος απεριόριστοι όπως οι βουλές της
Λογοτεχνίας.
