ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ ΜΟΥ


Κάποτε η μάνα μου ήταν ελαφίνα.

Τα χρυσοκάστανα μάτια

η χάρη

έμειναν μαζί της από την εποχή εκείνη της ελαφίσιας της
ζωής.

Να τη, λοιπόν

μισή άγγελος μισή άνθρωπος –

και στη μέση Μάνα.

Όταν τη ρώταγα τι θα ‘θελε να ήταν:

«έν’ αηδόνι», μου ‘λεγε.

Τώρα είν’ ένα αηδόνι η μάνα μου.

Κάθε νύχτα την ακούω

στον κήπο του άγρυπνου ονείρου μου.

Τραγουδά τη Σιών των προγόνων

την πάλαι ποτέ Αυστρία τραγουδά

τα βουνά τραγουδά και τα δάση 

οξιάς της Μπουκοβίνας.

Νανουρίσματα

μου τραγουδάει κάθε νύχτα

το αηδόνι μου

στον κήπο του άγρυπνού μου ονείρου.




ΚΑΤΑΠΛΗΞΗ II

Πίσω απ’ τη χαρά μου

κρυφανασαίνει η θλίψη

Πίσω απ’ τη θλίψη

κρύβεται η κατάπληξή μου

πέρα απ’ τη χαρά και πέρα απ’ τη θλίψη

και πάνω απ’ όλα

τι υπήρχε

τι υπάρχει και

τι θα υπάρχει