( μετάφραση από τα αραβικά: ΠΕΡΣΑ ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ)
Μιλάντ
Φαιζά, (1974- )
Ένας
ήσυχος αποχαιρετισμός
1
Δεν στράφηκε προς το μέρος του,
ούτε του άπλωσε το χέρι.
Δεν τον ρώτησε που μένει,
ούτε ζήτησε την ηλεκτρονική του
διεύθυνση,
Ψέλλισε απλώς ένα αντίο
και τράβηξε προς το σπίτι του,
το μακρινό εκείνο σπίτι
πέρα μακριά στο δάσος
ανάμεσα στα ψηλά κλαδιά,
στο συναπάντημα άλλων ουρανών
με μεγαλύτερο μυστήριο,
σαν το χρώμα των πρώτων λέξεων
που προφέρουν τα χείλη ενός μικρού
παιδιού.
2
Δεν μετάνιωσε που χώρισαν οι δρόμοι τους
ούτε που δε θα τον ξανάβλεπε ο ήλιος.
Τι κι αν ο άνεμος δεν άγγιζε πάλι το
δέντρο
που γέρνει στο παράθυρο
του παλιού σπιτιού.
Εκείνου που για χάρη του άφησε τους
δρόμους,
πριν από ένα χρόνο
και κρύφτηκε στο δάσος που τόσο καλά
γνώριζε.
Τι κι αν έχασαν οι λέξεις τον βαθύτερο
ήχο τους,
όταν έκλαψε.
Κλαίει κ είναι σαν να κλαίει μαζί
με το τραγούδι
των ψαράδων που ψαρεύουν στο
ποτάμι,
Σαν να γεμίζει τους χιονισμένους
δρόμους με δέντρα αειθαλή.
3
Δεν ενημέρωσε κανέναν όταν έφτασε
Άλλωστε προς τι η φασαρία;
Ούτε κανείς τον ρώτησε γιατί έφυγε
ή γιατί παρέκλινε σε εκείνο τον
ανεπίστρεπτο δρόμο.
Ποτέ δεν έγραψε ένα σουρεαλιστικό στίχο
ούτε εξύμνησε ποτέ ήρωες ή πολέμους
Ποτέ δεν κρέμασε στον τοίχο του την
εικόνα ενός βρέφους
που τα μικρά του δάκτυλα δεν πρόφτασαν
να αγγίξουν
τα φτερά ενός πουλιού.
Όχι, δεν αποχαιρέτησε κανένα,
δεν άφησε κανέναν να αποτυπώσει την
εικόνα του.
***
Σκόρπισε την απόσταση στην κούπα του
καφέ
Επικυρώνοντας
έτσι
την εμπειρία του
κι άνοιξε στους τοίχους νέους
δρόμους
σε όσους τον ακολουθούν.
Ακόμα και σε εκείνους που ανακατεύουν
τον αέρα τους
με το άρωμα μιας γυναίκας
ενώ αυτή στρίβει στη γωνιά του ίδιου
δρόμου.
Όχι, το θέαμα δεν ήταν σουρεαλιστικό
ούτε επιδεχόταν καμία τέτοια ερμηνεία
Ήταν απλώς ένας ήσυχος αποχαιρετισμός
Ένας αποχαιρετισμός
δύο σιωπηλών αντρών,
βυθισμένων στη σύγχυση της γλώσσας.
Υπό έκδοση από τις εκδόσεις θράκα