Το
τραγούδι του περιπλανώμενουAengus
Πήγα έξω στο δάσος με
τις φουντουκιές
Γιατί είχα μες στο
κεφάλι μια φωτιά
Κι έκοψα και ξεφλούδισα
μια φουντουκένια ράβδο
Και δόλωσα ένα μούρο
στην πετονιά’
Κι όταν πετούσαν οι
άσπρες νυχτοπεταλούδες,
Και τα σαν
νυχτοπεταλούδες άστρα σβήναν,
Έριξα το μούρο σ’ έναν
ποταμό
Κι έπιασα μια αργυρή
μικρή πέστροφα.
Όταν την ξάπλωσα στο
έδαφος
Πήγα να ανάψω τη φωτιά
Αλλά κάτι θρόισε στο
έδαφος
Και κάποιος με κάλεσε με
τ’ όνομά μου:
Είχε μεταμορφωθεί σε
κορίτσι φεγγοβόλο,
Με μήλων άνθηση στα
μαλλιά,
Που με φώναξε με τ’ όνομα
μου κι έφυγε
Και χάθηκε μες στον
λαμπυρίζοντα αέρα.
Παρότι είμαι γέρος με
περιπλανήσεις
Σε κούφιες πατρίδες και
λοφώδεις πατρίδες,
Θα ανακαλύψω πού έχει
πάει,
Και θα της φιλήσω τα χείλη
και θα της κρατήσω τα χέρια’
Και θα περπατήσω μέσα σε
ψηλό πιτσιλωτό γρασίδι,
Και θα κόψω, ώσπου να
περάσουν οι καιροί,
Τα ασημένια μήλα του
φεγγαριού,
Του ήλιου τα μήλα τα
χρυσά.