Ποιητής celebrity
Εκεί
που ξεφύλλιζα επετειακό τεύχος ιστορικού λογοτεχνικού περιοδικού, έπεσα πάνω σε
μια διαφήμιση, μεγάλων διαστάσεων, για την οποία το χώρο είχε μισθώσει «πολυβραβευμένος»
–αν κρίνουμε από το εκτενές βιογραφικό του- ποιητής. Ένθεν κι ένθεν του
ποιητικού βιβλίου της διαφήμισης, υπήρχαν κολακευτικά σχόλια τού ηλεκτρονικού
τύπου, την γνησιότητα των οποίων θα αμφισβητούσε κάποιος εάν είχε διαβάσει
άρθρο γνωστού περιοδικού, για τις τακτικές που ακολουθεί ο συγκεκριμένος ποιητής.
Πού
θέλω να καταλήξω. Ας έρθουμε στη θέση του μέσου αναγνώστη λογοτεχνικών βιβλίων.
Του αναγνώστη δηλαδή για τον οποίον η ποίηση αρχίζει και σταματά κάπου μεταξύ Ελύτη και Σεφέρη, τους οποίους μάλιστα γνωρίζει
μέσα από τις συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, άντε και κάποιων αποφθευγμάτων που
ανακυκλώνονται στοfacebook. Αυτός ο άνθρωπος – ο μέσος
αναγνώστης λογοτεχνίας – αν υποθέσουμε ότι πέφτει πάνω στην συγκεκριμένη
διαφήμιση, πώς θα αντιδράσει;
α)
«Επιτέλους, να και ένα ποιητικό βιβλίο μετά το «Άξιον Εστί» και τα «Άπαντα του
Καβάφη»;
β)
«Whocares?»;
Θέλω
να πω, ότι ο ποιητής –οποιουδήποτε μεγέθους πέραν ενός ατάλαντου- που εις γνώσην του άρχισε να δημοσιεύει και να
εκδίδει ποιητικά βιβλία, για τα οποία στην καλύτερη περίπτωση, στην αρχή θα
νοιάζονταν μόνο κάποιοι συγγενείς και φίλοι, δεν είναι δυνατόν να έχει την
αίσθηση ότι το αναγνωστικό κοινό περιμένει μια διαφήμισή του για να τρέξει στον
βιβλιοπώλη και να αναζητήσει το διαφημιζόμενο βιβλίο αναφωνώντας με στόμφο τα
σχόλια του ηλεκτρονικού τύπου που το συνοδεύουν. Γιατί η ποίηση είναι ήσσονος
σημασίας για το ευρύ κοινό. Τα έχουμε ξαναπεί. Και όταν ο ποιητής είναι ο ίδιοςwannabe-ποιητής και
υιοθετεί πρακτικές ενόςcelebrity, η αποτυχία του εγχειρήματος της διαφήμισης
– και γενικότερα της ποίησής του- είναι δεδομένη. Έτσι, αμέσως, φανερώνονται τα
κίνητρά του που σε καμιά περίπτωση δεν είναι υγιή.
Από
την άλλη, γιατί κάποιος που γράφει ποίηση με μεράκι και σεβασμό στην ποιητική παράδοση,
να θέλει εναγωνίως να αναγνωριστεί, καταφεύγοντας μάλιστα σε κινήσεις εντυπωσιασμού όπως η σύνταξη ενός βιογραφικού που βρίθει από
δήθεν διακρίσεις, δήθεν βραβεύσεις, εικονικούς τίτλους διδακτορικών, μια υποτιθέμενη
παγκόσμια αναγνώριση, προεδρίες σε ανύπαρκτους οργανισμούς κλπ;
Εάν
η ποίηση κινδυνεύει από «ποιητές» που αν δεν έγραφαν, θα αποζητούσαν την
αναγνώριση με τις ίδιες πρακτικές σε άλλους χώρους όπως π.χ. η μουσική (γεμάτη
η μουσική σκηνή από δαύτους), η πολιτική (…), η υποκριτική -για να απαριθμήσω κάποιες
από τις εναλλακτικές του επίδοξου υποψηφίου πάσης διακρίσεως- είναι στην κρίση
του αναγνώστη του κειμένου αυτού.
———————————————————————
“και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνος”: τίτλος βιβλίου του Μπορίς Βιάν, όπως αυτός έχει αποδωθεί στα ελληνικά
