Η γενιά των καλλιτεχνών που γεννήθηκαν τη δεκαετία του ογδόντα, διεκδικούν ένα μερίδιο στον κινεζικό καλλιτεχνικό κόσμο, αποκτώντας διεθνή αναγνώριση για την ποικιλία των εκφάνσεων της τέχνης που εκπροσωπούν. Άλλα ομοίως με την προηγούμενη γενιά, αποτελείται, ως επί το πλείστον, από άντρες. Μόνο ένας μικρός, αλλά άξιος αναφοράς, πυρήνας των εκκολαπτόμενων καλλιτεχνών είναι γυναίκες. Όπως η Lu
Yang, της οποίας το βίντεο Wrathful King Kong Core φιλοξενήθηκε στο Κινέζικο Περίπτερο, στην 56η Μπιενάλε της Βενετίας, το 2015. Σύγχρονές της καλλιτέχνιδες θεωρούνται οι Guan Xiao, Miao Ying, Geng Yini καιYe Funa.
 |
| Wrathful King Kong Core, Lu Yang |
Η εκ Σανγάης ορμώμενη καλλιτέχνιδα Bi Rongrong, που γεννήθηκε το 1982, είναι άλλη μια εξέχουσα περίπτωση. Μας λέει χαρακτηριστικά: «Δεν βλέπω άλλα προβλήματα για τις γυναίκες του καλλιτεχνικού χώρου, πέραν του μικρού τους αριθμού. Στη σχολή όπου διδάσκω, ανάμεσα σε 50 καλλιτέχνες ίσως υπάρχουν 5 ή λιγότερες γυναίκες». Η Bi, καθηγήτρια στο Shanghai Institute of Visual of Art, υπογραμμίζει ότι τουλάχιστον οι μισοί, και κατά κύριο λόγο οι πιο ταλαντούχοι, από τους μαθητές της είναι γυναίκες, αλλά ο αριθμός τους μειώνεται με γρήγορο ρυθμό μετά την αποφοίτησή τους.
 |
| Η Bi Rongrong ζει και εργάζεται στη Σανγκάη. |
«Πολύ λίγες, γεννημένες τη δεκαετία του ’80, γυναίκες καλλιτέχνιδες έχουν πετύχει», αναφέρει η καλλιτέχνις Zhang Ruyi, που γεννήθηκε το 1985 και ζει επίσης στη Σανγκάη. «Ο αριθμός τους είναι μεγαλύτερος από τις αντίστοιχες γενιές του παρελθόντος, αλλά ακόμα και τώρα είναι αρκετά μικρός, αν αναλογιστεί κανείς τον αντίστοιχο αριθμό των ανδρών καλλιτεχνών.»
 |
|
Light, 2014, Zhang Ruyi, Don Gallery |
Αν οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν περίπου το 10% των πετυχημένων Κινέζων καλλιτεχνών που γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’80, ακόμα χαμηλότερο είναι το ποσοστό που αντιστοιχεί στις εκθέσεις που πραγματοποιούνται από γυναίκες. Η Κίνα έχει πολλές καταξιωμένες υπεύθυνες μουσείων αλλά οι σημαντικότεροι ακαδημαϊκοί ρόλοι καλύπτονται κυρίως από άντρες. Ο Cai Guo-Qiang που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, έχει οργανώσει το φόρουμ What About the Art? στην Ντόχα για λογαριασμό των μουσείων του Κατάρ. Διάλεξε μία γυναίκα, την Jennifer
Wen Ma, και 14 άντρες, για την παρουσίαση των σύγχρονων κινεζικών τεχνών, δηλώνοντας στη New York Times ότι οι γυναίκες που ασχολούνται με την τέχνη έχουν έλλειψη “μεθοδολογίας”.
Η Bi Rongrong λέει ακόμα ότι τα διεθνή ιδρύματα που απαιτούν μια στοιχειώδη “ισονομία” μεταξύ των δύο φύλων, ισοσκελίζουν κάπως την κατάσταση. Ένα καλό παράδειγμα είναι η έκθεση A Beautiful Disorder του Cass Sculpture Foundation στη Νότια Αγγλία, που θα φιλοξενήσει τη δουλειά της, μεταξύ επτά καλλιτέχνιδων στο σημαντικότερο μέρος της.
 |
| Zhao Yao, A Sculpture Of Thought (proposal rendering), 2015 |
Κάποιες καλλιτέχνιδες επιλέγουν να παραμένουν στα ατελιέ τους, απογεύγοντας κάθε φυλετική διάκριση που μπορεί να υπάρχει στο χώρο της τέχνης στην Κίνα -παρά το γεγονός ότι αυτό τους στοιχίζει σε δημόσιες σχέσεις με υπεύθυνους μουσείων και συλλέκτες. Την ίδια ώρα, οι Κινέζες αντιμετωπίζουν την έντονη κοινωνική και οικογενείακη πίεση να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά μέχρι τα 25 τους ή να ρισκάρουν να στιγματιστούν ως γυναίκες που “έμειναν στο ράφι”. «Οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούν τα παιδιά ως δικαιολογία. Η επιτυχία δεν βασίζεται στο αν μια γυναίκα έχει παιδιά, αλλά στο πάθος της», λέει η Bi και καταλήγει, «και αν σταματήσεις να εργάζεσαι για δύο χρόνια, οι γκαλερί θα σε ξεχάσουν».
Η Bi παραδέχεται ότι οι πιο πετυχημένες Κινέζες καλλιτέχνιδες είναι παντρεμένες με συντρόφους εξίσου επιτυχημένους. Παράδειγμα είναι τα ζευγάρια Yin Xiuzhen και Song Dong, Guan Xiao και Yu Honglei.
Η 32χρονη Guan Xiao εγκαινίασε την πρώτη ατομική της έκθεση στο Ηνωμένο Βασίλειο, Flattened Metal, στα τέλη του Απρίλη, λίγους μήνες αφότου γέννησε. Η Bi λέει ότι για να πετύχουν οι γυναίκες, «χρειάζεται ένας σύζυγος που να τις στηρίζει».
 |
| Guan Xiao, Slightly Dizzy (2014) |
«Οι γυναίκες πρέπει να έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση σε μια κινέζικη κοινωνία που συνεχώς απαιτεί από αυτές διαφορετικά πράγματα», λέει. Η ίδια ευγνωμονεί για την εκπαίδευσή της στην Ολλανδία, που τη βοήθησε στο να γίνει αυτό που είναι σήμερα. Η Zhang, τέλος, βλέπει την επόμενη γενιά των γυναικών να είναι πιο αποφασιστική. «Πολλές γυναίκες καλλιτέχνιδες, γεννημένες τη δεκαετία του ’90, σπουδάζουν στο εξωτερικό», όπου διδάσκονται «να κυνηγούν αυτό που θέλουν και να είναι πιο ανεξάρτητες οικονομικά».
πηγή: http://theartnewspaper.com
αρθρογράφος:
