η Ανθολογία της Μεταολυμπιακής Γενιάς που επιμελήθηκε ο Αντώνης Ψάλτης, δημοσιεύθηκε την Κυριακή 5 Μαϊου στο poiein.gr και μπορείτε να την διαβάσετε εδώ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΗΝΑΚΗΣ, ΖΗΣΗΣ ΑΪΝΑΛΗΣ, ΛΑΜΠΡΙΝΗ
ΑΙΩΡΟΚΛΕΟΥΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΙΣΑΝΟΓΛΟΥ, ΣΠΥΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ,
ΝΙΚΟΣ ΒΙΟΛΑΡΗΣ, ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΒΟΛΚΩΦ, ΠΕΤΡΟΣ ΓΚΟΛΙΤΣΗΣ, ΑΝΝΑ ΓΡΙΒΑ, ΘΑΝΟΣ
ΓΩΓΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΥΚΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΕΡΗΝΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΣ
ΕΥΑΝΤΙΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΗΛΑΚΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ, ΣΤΑΘΗΣ ΙΝΤΖΕΣ, ΘΩΜΑΣ
ΙΩΑΝΝΟΥ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΚΟΥΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΜΠΑΔΑΗΣ, ΧΡΥΣΗ
ΚΑΡΠΑΘΙΩΤΑΚΗ, ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ, ΧΑΡΙΣ ΚΟΝΤΟΥ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ
ΚΟΡΡΕ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΟΥΒΕΛΑΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΡΕΜΝΙΩΤΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΥΡΙΑΖΑΚΗΣ,
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΗΣ, ΛΕΑΝΔΡΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΟΝΤΖΑΚΟΣ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΛΥΜΠΕΡΗ, ΕΛΕΝΑ
ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΟΥΣΗΣ, ΠΑΥΛΙΝΑ ΜΑΡΒΙΝ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ,
ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΜΗΤΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΜΙΧΑΗΛ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΟΥΖΑΚΗΣ, ΛΙΛΙΑΝ ΜΠΟΥΡΑΝΗ,
ΧΑΡΑ ΝΑΟΥΜ, ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΗΣΙΔΗΣ, ΑΝΝΑ ΝΙΑΡΑΚΗ, ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΣΗΜΙΝΑ
ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΞΥΔΕΡΟΣ, ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΛΟΥΚΑΣ, ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ,
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΝΤΟΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΕΒΕΔΟΥΡΑΚΗΣ, ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ,
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΤΣΗΣ, ΕΚΑΒΗ ΣΕΧΗ, ΔΑΝΑΗ ΣΙΩΖΙΟΥ, ΠΕΤΡΟΣ ΣΚΥΘΙΩΤΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ
ΣΜΥΡΛΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΙΓΚΑΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΥΦΙΛΤΖΟΓΛΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΣΦΑΜΕΝΟΣ, ΘΩΜΑΣ
ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΚΑΣ, ΝΙΚΗ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ,
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΧΗΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΨΑΛΤΗΣ, ΧΑΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ
Αφορμή για την σύσταση αυτής της ανθολογίας στάθηκε ένα κείμενο του
ποιητή Θωμά Τσαλαπάτη. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «η εποχή»,
αν θυμάμαι καλά, περίπου λίγο μετά τις ημέρες των έντονων διαμαρτυριών
για την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από έναν ειδικό φρουρό. Το
κείμενο εγείρει δύο ζητήματα: πρώτον, αν και κατά πόσο βρισκόμαστε
μπροστά σε μία νέα λογοτεχνική γενιά (με τα ασφυκτικά, συχνά, δεδομένα
που απαιτούνται γι΄ αυτή την φιλολογική έννοια) και δεύτερον, ποια είναι
τα χαρακτηριστικά αυτής της γενιάς. Η σκέψη του φίλου Θωμά, αλλά και η
επέκταση που έκανα εγώ στο μυαλό μου έχει ως εξής: Οι ολυμπιακοί αγώνες
του 2004 αποτελούν ένα γεγονός που ανυψώνει την έννοια του κράτους –
έθνους σε τέτοιο σημείο, κορυφαίο ίσως, ώστε να μιλάμε τότε για μια νέα
μεγάλη Ελλάδα, σχεδόν σε αντιστοιχία με την περίοδο εφόδου των ελληνικών
στρατευμάτων σε τουρκικές περιοχές πέραν των συμφωνηθέντων. Η τότε
καταστροφή είναι γνωστή. Οι «καταστροφικές» συνέπειες των ολυμπιακών
αγώνων (για τους οποίους πολλοί είχαν από τότε τις επιφυλάξεις τους)
άρχισαν να φαίνονται μετά την πτώση της μηνιαίας αυγουστιάτικης μάσκας.
Οικονομική κρίση και πολιτειακή κρίση σε συνδυασμό με διεθνή κρίση και
άνοδο σιγά – σιγά, πλην όμως εμφανώς και σταθερά, εθνικιστικών
φαινομένων. Κάπου εκεί και μετά το 2004 διακρίνουμε και μία ξαφνική και
απρόσμενη άνοδο στις εκδόσεις ποιημάτων νεαρών ανθρώπων που δεν
ξεπερνάνε τα 30 έτη. Ξεχωρίζει, λοιπόν, ο Θωμάς, χωρίς αναγκαστικά να
θέλει την έννοια της «γενιάς», αλλά όμως και χωρίς να την αρνείται
παντελώς, μια «πολιτική τάση». Αναφέρεται σε παραδείγματα και ονόματα
(που ενυπάρχουν στην παρούσα ανθολογία) και διερωτάται μήπως εν τέλει
βρισκόμαστε μπροστά σε μια συγκεκριμένη στροφή της ποίησης από κάπως πιο
υπαρξιακές αναζητήσεις (που μοιάζει να κυρίευσαν τις δεκαετίες του ΄80
και ΄90) σε κάπως πιο πολιτικές και πολιτειακές αναζητήσεις. Μήπως
δηλαδή επιστρέφει η πολιτική σκέψη μέσω της ποίησης σ’ εκείνες τις
ηλικίες που νωρίς ζούνε τις συνέπειες της δεύτερης κατάρρευσης μιας νέας
μεγάλης Ελλάδας. Αναγνωρίζω το γεγονός αυτό αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι
είμαστε ήδη σε θέση να μιλήσουμε για συγκρότηση γενιάς. Εξάλλου κατ’
εμέ είναι εξαρχής υπό ερώτηση αυτή η ίδια η έννοια της γενιάς. Στην
παρούσα σύντομη και συνοπτική ανθολογία (που βασίζεται κυρίως στις
αναγνώσεις των ανθολογούντων παρά στους πιθανόν αρκετά περισσότερους
ανθολογουμένους) θα βρείτε κυρίως ονόματα που δεν ξεπερνάνε τα 35 έτη
και που δημοσίευσαν το πρώτον μετά το 2004. Ωστόσο αποφασίστηκε, για μια
πληρέστερη κάπως καταγραφή της τρέχουσας κατάστασης στην ποίηση νέων
ανθρώπων, να ενταχθούν και ονόματα που φτάνουν περίπου τα 40 έτη.
Υπάρχει περίπτωση κάποιοι να ξεχάστηκαν. Δεν έγινε επίτηδες. Τέλος ας
σημειωθεί ότι δεν υπήρχε θέληση για ονόματα άνω των 40 ετών, όχι για
κάποιο σημαντικό λόγο, αλλά απλώς επειδή στόχος αυτής της ανθολογίας
(και σε κάθε ανθολογία πρέπει να υπάρχει ένας, έστω υποτυπώδης, στόχος)
ήταν οι νέες ηλικίες.
